Zwemmen

Steeds minder kinderen leren zwemmen in Nederland. Door corona is er helemaal een achterstand ontstaan. Dat is slecht nieuws, want wij wonen in een waterrijk landje en een ongeluk is zo gebeurd. Mensen die niet kunnen zwemmen, beseffen vaak niet hoe verraderlijk water kan zijn. Vorig jaar was ik samen met mijn kinderen getuige van een bijna-verdrinking in een groot meer hier in de buurt. Ik stond erbij en ik keek ernaar, want ik dacht dat de jongen in kwestie een beetje aan het stoeien was. Gelukkig had iemand aan de overkant het wel door en trok hem eruit. De jongen was een jaar of zestien, maar kon niet zwemmen.

Zwemmen is nuttig en heel fijn

Zwemmen is niet alleen nuttig, maar ook gewoon heel fijn. We komen allemaal uit het water, tenslotte. Vandaar dat water een kalmerende werking op ons heeft. Zwembaden kunnen overigens een wisselend effect op volwassenen hebben, weet ik uit ervaring. Mijn lief raakt subiet overprikkeld door zo’n luidruchtige en onhygiënische pan chloorsoep, waardoor krioelende kinderen, pubers en volwassenen zich een weg proberen te banen. Ik heb geen hekel aan zwembaden, maar probeer mijn zwembadbezoek wel te plannen op rustige momenten. En ik ben meer van het zwemmen in natuurwater.

De meeste kinderen zijn dol op water. Als ze net uit de baarmoeder komen, kunnen ze zelfs direct zwemmen. Helaas verleren ze dat later weer, maar de onweerstaanbare aantrekkingskracht van water blijft bestaan. Zet maar eens een peuter voor een plas regenwater en je weet wat ik bedoel. Toen mijn kinderen klein waren las ik ooit de tip: ‘When your children are crabby, put them in water’. ‘Crabby’ wil zoiets zeggen als prikkelbaar, onrustig. Best goed advies, weet ik inmiddels uit ervaring. ‘Put them in water’ klinkt een tikje doortastend, maar het betekent iets heel onschuldigs: zodra kinderen in aanraking komen met water, raken ze goedgehumeurd.

Zwemmen in Colakreek in Suriname

In onze jaren in Suriname heb ik volop kunnen genieten van het heerlijke water van de Surinamerivier, op lichaamstemperatuur. Waar je in Nederland toch even ‘door’ moet komen, loop je in Suriname zo het water in. De eerste kennismaking van onze oudste met zwemmen was overigens niet in de Surinamerivier, maar in Colakreek, zo geheten vanwege de roodbruine kleur van het water. Het water van Colakreek is niet warm, maar behoorlijk fris. In een tropisch land is dat best lekker, maar baby’s houden tijdens het babyzwemmen toch meer van water op baarmoeder-temperatuur.

Onze oudste vond het dan ook helemaal niks en zette het op een schreeuwen. Gelukkig bleef zijn weerstand tegen zwemmen bij die ene keer en zwom hij vanaf 8 maanden tot ongeveer 1,5 jaar bijna dagelijks. Hij kon zichzelf zonder problemen boven water houden, maar helaas verleerde hij dit snel toen we terug in Nederland waren. Met als gevolg dat hij er twee jaar over deed om diploma A en B te halen. Voor de zweterige paskamers, chloorlucht in mijn neus en plakkende zwembroekjes koester ik geen nostalgische gevoelens, kan ik u verklappen. Het enige prettige was dat ik in de zwembadkantine een uurtje ongestoord kon schrijven.

‘Madam bliefde niet te gaan’

Onze jongste was al net zo’n fan van water, maar net als haar broertje hield zij niet van koud water. Op vakantie in Portugal liep ze als tweejarige in haar badpakje met ruches en een gebloemd hoedje op als een tuttige Engelse dame met haar oranje gietertje heen en weer langs de rand van het zwembad. Ze weigerde erin te komen. Haar vader deed een poging om haar kennis te laten maken met het fenomeen ‘als je eenmaal door bent, is het heel lekker’, maar ze moest er niets van hebben. Ze begon te krijsen en hield dit vol net zolang tot wij snapten dat de poging mislukt was.

Na een paar keer gaven we het maar op en moest de hele verdere vakantie iemand op de rand van het zwembad zitten om op haar te letten. We mochten haar af en toe afblussen met wat gespetter en een emmertje, maar verder bliefde madam niet te gaan. Zelfs niet toen haar neefje – van dezelfde leeftijd – er met een plons pardoes insprong, onder veel bewondering van de aanwezige volwassenen natuurlijk.

Heerlijk zwemmen in natuurwater

Sinds ze wat groter zijn hebben onze kinderen meer ervaring met zwemmen in koud water, vooral door mijn dappere pogingen ze daarin mee te slepen. We zijn niet vaak aan zee, maar als we er zijn ga ik er meestal wel in. Nou ben ik geen ‘Iceman’, maar de verfrissende en verjongende werking van zwemmen in een ijskoude zee kan ik wel waarderen.

In Nederland heb je ook weinig keuze, als je houdt van natuurwater zet je je schrap en spring je erin. En het werkt nog steeds, je voelt je direct beter, ook als je 47 bent.