Een nieuwe weg inslaan - De weg naar adoptie #19 - Meer Voor Mama’s

Op zoek naar een manier om je grootste wens even te parkeren blijkt moeilijk. De wens om ouder van een kindje te mogen worden is diepgeworteld en blijkt nogmaals een oerwens te zijn. Een wens die – te pas en te onpas – laat merken dat hij er is. Op vreemde momenten speelt onze kinderwens op. Juist nu we er even niet mee bezig wíllen zijn.

De dagen na het telefoontje zijn intens. Gevuld met verdriet, boosheid en pijn. Er was een sprankje hoop op een positieve afloop, op een bericht dat ons leven op zijn kop had kunnen zetten. De werkelijkheid is bitter en totaal anders dan gehoopt. Bij zowel mijn man als ik heeft het iets ‘geknakt’: ons gevoel heeft een pittige opdonder gekregen en die voelen we voor het eerst allebei. Toch is het erg fijn om beide hetzelfde gevoel te hebben. Vaak gebeurt dit met wat meer tussenpauze, maar nu lijken we vrij snel op één lijn te zitten voor wat betreft onze gevoelens en emoties.

Ondenkbaar scenario: verder zonder kind

Voor het eerst komt bij ons het scenario ‘zonder kindje’ in beeld. Eerder verdrong ik dit altijd en was het ondenkbaar om over na te denken. Nu lijkt het scenario een reële mogelijkheid in onze toekomst te kunnen worden. Het blijft pijnlijk als we over die gedachte nadenken, maar we zijn moe van de teleurstelling van het uitblijven van een match. En die teleurstelling overheerst. We realiseren ons dat het een echte uitputtingsslag is. Een wedstrijd zonder eindpunt of zekerheid van de ‘prijs’.

De afgelopen vijf en een half jaar hebben we ons hier helemaal ingestort. Alle stappen in ons leven die we hebben gezet stonden in het teken van adoptie. 'Zal ik toch solliciteren op die uitdagende functie? Maar wat als ik in mijn eerste jaar moeder word en een half jaar verlof neem? Dat is niet eerlijk voor de nieuwe werkgever, maar ook niet om mezelf te bewijzen. Willen we de volgende vakantie echt 3 weken gaan rondreizen? Kunnen we dan snel genoeg terug naar Nederland reizen om bij het adoptiebureau te zijn als we 'het' telefoontje krijgen? Als we nu een nieuwe woning vinden, schikt het misschien niet met klussen, mochten we ouders gaan worden. Dan kijken we maar even iets minder vaak naar een nieuw huis.' Alles wikken en wegen, balanceren met maar één doel voor ogen. Een doel dat zich nu iets meer naar de achtergrond lijkt te verplaatsen.

Gaan we door of niet?

We besluiten dat we keuzes moeten maken. Vele uren van gesprekken aan de keukentafel leiden ons naar een heel duidelijk besluit: we willen – nog steeds – heel graag ouders worden. Dat staat vast en lijkt onze drijfveer te blijven. Daarnaast willen we geen heftige teleurstellingen meer op dit gebied. Daar zijn we meer dan klaar mee. We weten inmiddels dat we op dit gebied weinig tot geen regie in handen hebben, maar dit vaststellen helpt in ons gevoel. Het geeft een grens aan. We besluiten dan ook om door te gaan met adoptie. Ons hart blijft er klaar voor, net als de rest van ons leven, om als ouders verder te gaan.

Nieuw huis

Een vlak waarop we wel regie gaan nemen is het plan om te verhuizen. Onze huizenjacht is al een geruime tijd bezig en we besluiten ons hierin te gaan storten. Na een tijdje vindt mijn man een woning die we eerder al hebben bekeken. Wauw, wat als dit ons nieuwe huis mag worden? We besluiten de makelaar te bellen en een bezichtiging in te plannen. Tot onze verbazing is deze woning nog niet verkocht. Na de bezichtiging rijden we naar huis en we zijn beide verkocht: wat nu als we hier ons thuis van mogen gaan maken?

Na contact met de makelaar, een bod gedaan te hebben, een aantal dagen in spanning te hebben gezeten, is het dan eindelijk zo ver: ons bod is geaccepteerd! Het voelt onwerkelijk dat we na een lange zoektocht nu een positief gevoel mogen ervaren. We hebben een nieuwe plek gevonden die ons rust en ruimte gaat bieden. Volop in de natuur en omringd door groen. Het gevoel om op vakantie te zijn in je eigen huis.

Een nieuwe stap

Een spannende tijd breekt aan. We gaan ons eigen huis in de verkoop zetten. Ons huis dat een super fijn thuis is geweest – en nog steeds is – maar ook een plek in een mega-kinderrijke buurt, een plek waar we heel mooie en intense gevoelens hebben mogen ervaren op het gebied van zwanger willen worden, zwanger raken en afscheid nemen van een mooie droom.

We gaan de mooie gedachten meenemen en besluiten de minder mooie herinneringen achter ons te laten. Ondertussen dromen we weg bij onze nieuwe tuin. Ik twijfel of ik graag schaapjes of kippen wil in de tuin. Heerlijk, eindelijk een positieve wind die waait. We mogen een mooie nieuwe stap maken en genieten intens van deze tijd.