Adoptie

Wanneer zelf zwanger worden geen optie meer is, is adoptie een van de mogelijkheden die je kunt overwegen om toch aan je kinderwens te voldoen. Natuurlijk kun je ook voor adoptie kiezen als je ook al biologische kinderen hebt of als een kind adopteren gewoon de voorkeur boven een biologisch kind heeft. Wat de reden ook mag zijn om voor adoptie te gaan, dit is een belangrijke beslissing in je leven die ook zorgvuldig genomen moet worden.

Toch het kindergeluk ervaren

Een kind adopteren vraagt om een lange adem tijdens het adoptieproces en misschien ook om heel veel geduld als het kindje er eenmaal is. Maar een kindje adopteren is ook een prachtig alternatief om toch het kindergeluk te ervaren. Wat is er dan mooier als jij ook een kind dat geluk kunt geven? Om een liefhebbende ouder te zijn, heb je namelijk niet altijd een biologische band nodig. De liefde tussen jou en je kind is het belangrijkste wat jullie verbindt.

Een lang en zorgvuldig adoptieproces

Als er is besloten dat een adoptiekindje welkom is, moet er eerst nog een heel proces worden doorlopen. Nederland heeft een hele zorgvuldige adoptieprocedure en gelukkig maar want het gaat wel over de toekomst van een kind. De adoptieprocedure is bij de wet vastgesteld, het Haags Adoptieverdrag. Je krijgt te maken met toelatingsvoorwaarden, informatiebijeenkomsten, onderzoeken en je hebt beginseltoestemming nodig. Je moet namelijk aan nogal wat eisen voldoen en die eisen kunnen ook nog verschillen per land. Maar als je er toch voor wilt gaan, is het tijd om de adoptieprocedure te starten.

De eerste stappen

Allereerst moet er een beginseltoestemming worden aangevraagd. De Stichting Adoptievoorzieningen test of je hiervoor in aanmerking komt. De regels hiervoor zijn opgenomen in het Wobka. Eigenlijk mag iedere volwassene een adoptieprocedure starten, zelfs als je alleen bent. Als jullie met zijn tweeën een kind willen adopteren, moet je gehuwd zijn. Ben je dat niet, dan wordt het automatisch een eenouderadoptie. In een later stadium kan de partner wel een partneradoptie aanvragen. Een aanvrager mag niet ouder zijn dan 45 jaar als de procedure wordt gestart, een hele enkele keer wordt hier een uitzondering voor gemaakt in bijzondere omstandigheden. Eigenlijk kun je stellen dat er altijd maximaal 40 jaar tussen het adoptiekind en de adoptieouder mag zitten. Iemand van 42 jaar kan dus alleen een kind van twee jaar of ouder adopteren. Als je jezelf aanmeldt voor adoptie krijg je binnen twee weken een bevestiging met een BKA-nummer (Buitenlands Kind ter Adoptie). Dit nummer bepaalt ook de volgorde bij adoptie. De kosten voor de aanvraag zijn Û 210,00 Hierin zitten de inschrijfkosten en de eerste verplichte informatiebijeenkomst.

Verplichte informatiebijeenkomsten voor adoptie

De eerste informatiebijeenkomst duurt drie uur en deze bijeenkomst wordt overdag gehouden. Hier krijg je alle informatie over de procedure en de adoptiepraktijken van de laatste jaren. Ook kun je hier je vragen stellen. Als je na deze bijeenkomst nog steeds achter je beslissing staat, kun je jezelf opgeven voor de volgende stap: de vijf verplichte informatiebijeenkomsten. De kosten hiervoor zijn Û 1.385,00 Tijdens deze vijf bijeenkomsten wordt er aan de mogelijk toekomstige adoptieouders voldoende informatie gegeven om een weloverwogen beslissing te maken. Thema’s die speciale aandacht verdienen worden besproken en er kan met de andere aspirant-adoptieouders van gedachten worden gewisseld.

De thema’s die besproken worden zijn onder andere:

• De voorgeschiedenis van het adoptiekind
• De biologische ouders van het adoptiekind
• Hoe ga je om met verlies en rouw
• De hechting
• De loyaliteit
• De identiteit
• De grenzen

Het gezinsonderzoek

Met alle informatie die je inmiddels hebt vergaard, heb je nog steeds geen beginseltoestemming. Eerst moet de Raad voor de Kinderbescherming hier nog een positief advies over uitspreken naar de minister van Justitie en Veiligheid. Er komt iemand bij je langs die kijkt naar de gezinssituatie en jouw beweegredenen om te adopteren. Er vinden verschillende gesprekken plaats. Ben je wel geschikt om een kind op te voeden? Zijn jouw omstandigheden wel ideaal voor een adoptiekind? Naar aanleiding van het bezoek wordt er een rapport opgesteld wat wel met de aspirant-adoptieouder(s) wordt besproken. Dit rapport is voor veel landen ook een leidraad om te kijken welk gezin de beste optie lijkt om hier het adoptiekind te plaatsen.

Wel of geen beginseltoestemming

Op basis van het gezinsrapport en het advies van de Kinderbescherming bepaalt het Ministerie van Justitie en Veiligheid of er wel of geen beginseltoestemming wordt verleend. Krijg je deze goedkeuring wel, dan ben je officieel een aspirant-adoptieouder en heb je toestemming om een kind uit het buitenland te mogen adopteren. In eerste instantie is deze beginseltoestemming vier jaar geldig, maar kan eventueel na een tweede gezinsonderzoek opnieuw met vier jaar verlengd worden. Helaas is het niet zo dat deze beginseltoestemming ook automatisch het recht op adoptie en adoptiebemiddeling geeft.

De vergunninghouders mogen bemiddelen

Met de beginseltoestemming op zak kun je contact zoeken met de bevoegde instanties in het buitenland. In deze bemiddelingsfase wordt er gekeken welke ouders geschikt zijn voor welk adoptieland. Vijf organisaties hebben hiervoor officiële toestemming gekregen van het Nederlandse ministerie van Justitie en Veiligheid, zij hebben een speciale vergunning en mogen de bemiddeling uitvoeren. Iedere instantie hanteert zijn eigen richtlijnen, tarieven en criteria. Eerst vindt er een intakegesprek plaats waarbij de wensen en mogelijkheden worden besproken.

Adoptie via eigen contacten

Het is ook mogelijk om via eigen contacten in het buitenland de bemiddeling te starten, dit noemen ze ook wel deelbemiddeling. Je hebt dan nog steeds de beginseltoestemming nodig. Bij deelbemiddeling beoordeelt de vergunninghouder in Nederland de zuiverheid en zorgvuldigheid van alles en iedereen die bij de procedure betrokken is. Hierover wordt verslag uitgebracht aan het ministerie van Justitie en Veiligheid en tevens een positief of negatief advies gegeven. Meestal kan deze werkwijze alleen gehanteerd worden in landen die niet bij het Haags Adoptieverdrag zijn aangesloten.

Wie zijn de vergunningshouders voor adoptie?

Onderstaand de vijf vergunninghouders die aangewezen zijn voor interlandelijke adoptie door het ministerie van Veiligheid en Justitie: Stichting Kind en Toekomst, voor de landen: Benin, Bulgarije, China, Congo, Ghana, Indonesië, Kirgizië, Lesotho, Malawi, Nigeria, Oeganda, Peru, Polen, Roemenië, Slowakije, Sri Lanka en een paar landen in de experimentele fase Stichting Meiling, voor de landen: China, Suriname, Taiwan Nederlandse Adoptie Stichting, voor de landen: Bolivia, Dominicaanse Republiek, El Salvador, Ghana, Haïti, Hongarije, Mongolië, Namibië, Nicaragua, Peru, Portugal, Sri Lanka, Tsjechië, Turkije, Verenigde Staten, Zambia, Zuid-Afrika en een paar landen in de experimentele fase Vereniging Wereldkinderen, voor de landen: Burkina Faso, China, Colombia, Filipijnen, India, Thailand, Zuid-Afrika en een paar landen in de experimentele fase Adoptiestichting A New Way, voor: Verenigde Staten Iedere vergunninghouder heeft alle informatie over de eisen en de voorwaarden die de desbetreffende landen stellen aan de aspirant-adoptieouders. Deze landeninformatie wordt regelmatig gewijzigd en er worden aanvullende eisen gesteld. Het is verstandig om voor de meest actuele informatie op de website van de vergunninghouders te kijken.

Hoera, de kleine komt thuis

En dan is het eindelijk zover, je kindje komt naar Nederland. Misschien heb je de kleine zelf opgehaald of komt hij of zij onder begeleiding naar Nederland. Hoe dan ook, het wordt een moment wat voor de rest van je leven in je geheugen en in je hart staat gegrift. De ‘kraamtijd’ begint, net zoals het regelen van een aantal officiële dingen. Je kind moet namelijk worden aangegeven bij de officiële instanties. Welke dat precies zijn, hangt ook een beetje af van het land waar het kindje vandaan komt en wat de rechtsgeldigheid van de adoptie is. Wanneer het kindje uit een verdragsstaat komt, moet het binnen vijf dagen na aankomst bij de afdeling Bevolking van jouw gemeente worden aangemeld. Als het geen verdragsstaat is, dan komt je kindje als ‘vreemdeling’ binnen en moet het binnen drie dagen worden aangemeld bij de korpschef. Ook moet er een verblijfvergunning worden aangevraagd bij de burgemeester, dit gaat ook meestal via de afdeling bevolking. Er moet ook een aanvraag van gezag worden ingediend als er in het land van herkomst geen officiële adoptie-uitspraak is geweest. Dit kan een advocaat doen bij het kantongerecht. Een adoptie uit een land wat niet is aangesloten bij het Haags Adoptieverdrag moet worden erkend. Ook hiervoor heeft men een advocaat nodig. Soms moet een adoptie-uitspraak ook omgezet worden naar Nederlands recht, dit is meestal alleen van toepassing bij landen die niet zijn aangesloten bij het Haags Adoptieverdrag.

Het is het wachten waard geweest

Als alle formaliteiten zijn geregeld kun je in alle rust van elkaar gaan genieten. Je bent nu officieel een ouder en jou of jullie kinderwens is vervuld. Met elkaar gaan jullie de toekomst tegemoet. Het heeft allemaal lang geduurd, maar het is het ook dubbel en dwars waard geweest. Na een jaar kan ook de partner een aanvraag doen voor partneradoptie. Hij of zij moet dan wel een jaar betrokken zijn geweest bij de verzorging en opvoeding.