4 x waarom spelen met speelgoed belangrijk is voor je kind

Kinderen horen te spelen, toch? Kinderen hebben een geweldige fantasie en zijn dan ook dol op speelgoed. Wat zijn 4 belangrijke redenen waarom spelen met speelgoed  voor kinderen zo belangrijk is? 1. Goed voor de motoriek Spelen in het algemeen is belangrijk voor de...

Spuitluier: alles wat je moet weten over spuitluiers

In dit artikel gaan we het hebben over een onderwerp waar alle ouders (en oppas, grootouders en iedereen die met baby's omgaat) een hekel aan hebben: spuitluiers. Ja, we weten allemaal wat het is, namelijk die ongelukkige situatie waarbij je baby zo'n explosieve berg...

Moedermelk sieraden: De trend van 2023

Ben je zwanger, of ben je onlangs moeder geworden? Dan is dit artikel speciaal voor jou! Alle nieuwe moeders mogen dit artikel onder geen beding overslaan. We vertellen namelijk over dé sieradentrend van 2023 voor kersverse moeders: Moedermelk sieraden. Het is een...

Gender reveal ideeën, tips voor de leukste gender reveal party

Organiseer een onvergetelijke gender reveal party en deel de magie van de onthulling van het geslacht! Een zwangerschap is sowieso speciaal, maar een gender reveal maakt het nog een beetje specialer. Je deelt dan namelijk iets met mensen die je liefhebben. Het...

Voorbereiden op de middelbare school, hoe doe je dat?

De basisschooltijd vliegt voorbij en het einde van de basisschool nadert. Het was toch nog maar gisteren dat je je kind afzette in de kleuterklas? Nu zwaai je haar of hem bijna uit naar de brugklas. Een grote verandering, van het vertrouwde klasje naar een nieuwe...

Het is al weer even geleden maar Meer voor Mama’s had nog een trimesterupdate van me te goed: de derde, en daarop aansluitend de bevalling en het ‘vierde’ trimester. Dus hierbij: een beschrijving van de laatste loodjes en de bevalling – met 38 weken en 6 dagen is onze tweede zoon Gijs gezond en wel geboren. We zijn dolgelukkig met en apetrots op hem en ons gezin.

Zwangerschapskwaal: polsproblemen

De laatste weken van mijn zwangerschap verliepen qua fysieke kwaaltjes eigenlijk hetzelfde als het tweede trimester: kortademig en over het algemeen gewoon zwaarder door een tegendraadsere peuter dan normaal en meer gewicht dat ik meedroeg. Daar kwam in het derde trimester nog iets ‘leuks’ bij: carpaal-tunnelsyndroom in mijn pols. Persoonlijk dacht ik altijd dat dat een muisarm was die voornamelijk kantoorpersoneel trof (sorry, vooroordeel) maar het blijkt dus dat je dit ook tijdens de zwangerschap kunt krijgen. Het ontstaat doordat je meer vocht vasthoudt, ook in het polsgewricht en daardoor kunnen zenuwen wat in de knel komen. Het resultaat: tintelende en gevoelloze vingers met krachtverlies, die ook nog pijn kunnen doen. Dat laatste had ik gelukkig niet, maar van tintelende en gevoelloze vingers word je ook niet blij kan ik je vertellen. Zeker niet als je dat vooral ’s nachts hebt. Maar goed, een polsbrace bood wat verlichting en ach, ik sliep toch al slecht.

Paniek op het werk

Mentaal waren de laatste loodjes extra zwaar, niet in het minst doordat mijn laatste werkweken nogal stressvol verliepen. Het werk stapelde zich op, ik kreeg de griep en kon lastig zaken overdragen. Niet fijn en de stress zorgde ervoor dat ik niet echt relaxt mijn verlof in ging. Uiteindelijk is het wel goed gekomen – voornamelijk door het Frozen-advies (Let it go! Let it go!) – en kon ik me gaan voorbereiden op de komst van onze kleine spruit. En nog wat werken aan het studieboek dat ik met een collega aan het schrijven ben. Waar uiteindelijk dus niet zoveel van terecht kwam, zoals hieronder valt te lezen.

De bevalling, poeh hee…

En toen begon, sneller dan ik hoopte (want boek was nog niet af; zie hierboven), de bevalling! Van tevoren had ik me wel wat zorgen gemaakt over hoe de bevalling zou beginnen. Ik wilde namelijk niet dat het heel hectisch of paniekerig zou worden voor Teun. Dat is gelukkig ‘gelukt’. Op een zondagochtend, ik was bijna 39 weken zwanger, begon ik vruchtwater te verliezen. Wat later kreeg ik lichte krampen maar dat mocht geen naam hebben. We hebben nog rustig met z’n drieën geluncht en Teun voor zijn middagdutje neer kunnen leggen voordat ik het ziekenhuis belde om te vragen wat te doen – terzijde: onze oudste is met een keizersnede geboren dus moest ik in het ziekenhuis bevallen dit keer. We mochten langskomen dus kwam oma onze kant op om op Teun te letten. Terwijl hij sliep gingen we naar het ziekenhuis, waar ik een uurtje aan de CTG mocht liggen. Conclusie: ja, de bevalling was begonnen maar het was nog erg onregelmatig allemaal. De gynaecoloog wilde wel de volgende ochtend gaan inleiden (vanwege het vruchtwaterverlies) dus mochten we kiezen: blijven, de volgende ochtend terugkomen, of ’s avonds terugkomen. We kozen voor dat laatste zodat we de volgende dag niet héél vroeg uit bed hoefden, nog even thuis konden eten en Teun met oma konden uitzwaaien; dat laatste ging niet zonder tranen. Tegen het einde van de middag durfde ik de krampen wel weeën te noemen maar wat was ik blij dat de bevalling uit zichzelf doorzette want dat betekende dat ik niet hoefde te worden ingeleid. Lang verhaal kort: rond 20.45 uur waren we weer in het ziekenhuis, rond 22.00 uur had ik 4 centimeter ontsluiting en vroeg (en kreeg) ik een ruggenprik. Toen die er goed en wel in zat, had ik binnen het uur 10 centimeter ontsluiting en dat was een enorme verrassing en meevaller. De baby moest zich eerst nog zelf wat verder naar beneden werken voordat ik mocht persen. Toen dat eenmaal mocht, was onze tweede zoon Gijs er met ongeveer drie kwartier om 1.58 uur op maandag 26 februari 2018.

Bijzonder

In een spiegel heb ik het persen kunnen volgen en ik mocht Gijs zelf aanpakken, wat een geweldige maar ook (weer, net als de keizersnede bij onze oudste) onwerkelijke ervaring! Gijs was helemaal gezond, woog 3565 gram en we mochten die ochtend dan ook snel naar huis. Teun ontmoette zijn kleine broertje aan het eind van de middag, toen hij van de opvang kwam – zo mooi als dat het uiteindelijk allemaal is gelopen qua planning en opvang hadden we niet durven hopen van tevoren.

Post-bevalling: het ‘vierde’ trimester

De eerste twaalf weken na de bevalling zitten er inmiddels op en daarmee verklaar ik ons officieel als ‘gewend’ aan elkaar en aan ons leven als gezin van vier. Maar wat was dit ‘vierde’ trimester pittig: in het begin door de combinatie borstvoeding (die gelukkig wel goed op gang kwam, anders dan bij mijn eerste) en peuter, later door het gebrek aan ritme en daardoor energie om pedagogisch verantwoord te handelen en daardoor optredend schuldgevoel. Nu Gijs drie maanden is, lijken we het op de rit te hebben en kijken we uit naar de volgende uitdaging: het vinden van een huis en verhuizen!