Mijn oudste zoon was en is zo’n heerlijke slaper. De eerste weken was het natuurlijk wel even tobben, maar nadat hij ging doorslapen na een week of 8 kon ik de hele wereld aan! We legden het mannetje in bed, daar voerde hij nog even een gesprekje met zijn knuffelbeer en viel dan uiteindelijk tevreden in slaap. Ook ‘s ochtend was hij gezellig: lag eerst lekker te kletsen in zijn bed voordat we hem eruit kwamen halen en in het weekend kwam hij nog even tussen ons in liggen. Wisten wij veel dat we daar nog even van moesten genieten tot de jongste werd geboren... Toen onze oudste net kon lopen ging hij ook nog eens uit zichzelf naar bed als hij moe was. ‘Ikke slapen’ was er dan (voor ons) nog net te verstaan vanachter zijn tut. En nu hij inmiddels een tiener is, is het nog steeds zo’n goede slaper. Hij gaat niet meer even makkelijk naar bed, want hé: hij is 'al 10' en mag best wel laat naar bed. En nee, als hij in zijn gezicht zit te wrijven betekent dat écht niet dat hij moe is, hoor! Maar als hij er eenmaal in ligt hoor je hem niet. Je kunt het spreekwoordelijke kanon naast hem afschieten: hij slaapt er heerlijk doorheen.
Slaapterrorist
Toen mijn jongste werd geboren was het dus even schrikken dat we een kleine slaapterrorist gefabriceerd bleken te hebben. Meneertje sliep vanaf zijn geboorte al nauwelijks overdag en ’s avonds ging hij pas heel laat slapen. Hij begon al te brullen als hij binnen een straal van 5 meter van zijn ledikantje kwam. En met brullen bedoel ik dan ook echt standje luchtalarm, niet echt te negeren. Gelukkig kregen we heel veel goede adviezen van Jan en Alleman, de meeste ongevraagd uiteraard. We hebben er veel uitgeprobeerd, maar we kwamen uiteindelijk tot de conclusie dat hij gewoon een hekel heeft aan slapen. Vanaf het begin af aan vragen wij als ouders ons af: hij moet op een bepaald moment toch omvallen? Maar nee hoor, dat deed hij niet. En nog steeds niet.
Standje voetbalstadion
De slaapterrorist is nu 7 jaar en werkt voordat hij naar bed gaat eerst de volledige reklijst af: ik ben beneden wat vergeten, ik heb honger, ik heb dorst, ik moet plassen (uiteraard na dat al dat drinken tegen de dorst), ik wil nog een kusje en een kroel, waar is mijn Schaap? Na een minuut of 20 ligt hij dan eindelijk in bed in een helverlichte kamer. Maar echt helverlicht. Dimmen van de lampen lager dan standje voetbalstadion is niet mogelijk, want dan komt hij er weer uit om zelf de lichtstand te regelen. Vervolgens begint hij met het lezen van een boekje of het maken van een Lego-bouwsel en als het dan écht tijd is om te gaan slapen verveelt hij zich na 2 minuten. Uiteraard worden we van minuut tot minuut vanuit zijn slaapkamer luidruchtig op de hoogte gehouden van de slaapvorderingen. Tegenwoordig gaat hij wel vaker uit zichzelf slapen maar nog zeker twee tot drie keer per week vertikt hij het. Ik weiger te geloven dat hij niet kán slapen, volgens mij is het een kwestie van willen. En er is maar één manier om dan te zorgen dat hij echt gaat slapen: door zelf naar bed te gaan. Als iedereen in bed ligt gaat hij namelijk direct slapen. Maar gek genoeg heb ik geen zin om drie avonden in de week om 20:30 uur op bed te liggen, maar soms is dat stiekem best lekker…. Inmiddels heb ik niet meer de illusie dat dit anders wordt, zo zit hij gewoon in elkaar. Hij is liever wakker en graag in gezelschap. Ook hier hebben we onze weg in gevonden en, on the bright side: hij slaapt gelukkig wel uit. Hoera!
Heb jij ook zo'n slaapterrorist? Of ben je gezegend met een makkelijke slaper? Laat het weten op onze Facebookpagina.
