Waarom het zo leuk is om een dreumes te hebben

Eerder schreef ik een blog over wat (achteraf gezien) zo fijn was aan de babytijd in vergelijking met de dreumestijd. Toen al merkte ik aan het eind op dat ondanks al die geweldige dingen, het alleen ouderschap maar leuker wordt! Ja, af en toe zou ik mijn dochter ook graag achter het behang plakken als ze weer eens niet wil eten, bijna van de commode afrolt tijdens het verschonen of een flinke driftbui heeft. Maar vandaag zat ze zo lief te spelen en bedacht ik dat er zoveel momenten zijn waarop het super leuk is om een dreumes of peuter te hebben:

• Als ze zelf een boek heeft gepakt en daar helemaal verdiept in zit en niets meer om zich heen hoort of ziet. En nog leuker: zelf in haar brabbeltaaltje aan het ‘voorlezen’ is;

• Dat ze, ook al is het maar af en toe, helemaal uit zichzelf een knuffel of kusje komt brengen. Of als ze moe is zo lekker tegen je aankruipt en blijft liggen;
• Dat ze steeds meer woordjes gaat leren, en zo ontzettend trots kijkt als ze voor het eerst een woord zegt! En dat het af en toe zo willekeurig lijkt: het eerste dierenwoord dat mijn dochter sprak was ‘kroko’, oftewel krokodil. Niet koe, niet eend, niet hond, maar kroko. Hoe ze daar bij gekomen is weet ik nog steeds niet;
• Dat het spelen zoveel leuker is! Vroeger bestond spelen vooral uit dingen in haar mond stoppen. En nu ze ruim anderhalf is, heeft ze opeens een grote fantasie en dat is zo leuk om te zien! Ik krijg kopjes nepthee geserveerd uit haar Nijntje-servies, knuffelaap krijgt hapjes boterham gevoerd, met duplo worden de meest fantastische bouwwerken gemaakt, en als ze ‘en-tee-die’ (één-twee-drie) roept wil ze met papa een wedstrijdje heen en weer rennen doen;
• Wat ik zelf heel fijn vind: ik hoef niet perse meer een tot de nok toe gevulde verzorgingstas mee te nemen. Geen flessen, melkpoedercontainer (ha, ik moest gewoon opzoeken hoe zo’n ding heet, zover is het al weggezakt), spuugdoekjes en een complete outfit aan reservekleding, maar bij korte uitstapjes alleen een luieretui en wat eten en drinken mee;
• Dat ze helemaal enthousiast kan worden als ze op straat een hond, poes of eend ziet. En ook heel teleurgesteld kan zijn als die poes vervolgens hard wegrent als zij die kant op loopt, en de rest van de weg haar handjes vragend in de lucht steekt omdat ze niet snapt waar poes nou heen ging;
• Dat ze (op haar manier) heel behulpzaam is. Ze helpt met de was in de wasmachine stoppen, ze ruimt de vaatwasser mee uit en gaat dingen in de prullenbak of oud papierbak gooien. En ondanks dat het niet altijd helemaal goed gaat (een witte sok tussen de zwarte was als ik net even niet kijk) geniet ik er heel erg van, want het is leuk om samen te doen, zij is trots en als ze later puber is doet ze het vast niet meer uit zichzelf;
• Het is zo fijn om te zien dat ze het erg naar haar zin heeft op het kinderdagverblijf. Toen ze nog baby was vond ik het best lastig om haar achter te laten, maar nu heeft ze na binnenkomst al geen oog meer voor me en vind ik het minder erg om haar weg te brengen;
• Dat ze op deze leeftijd zo ontzettend snel en veel dingen leert, en dat ze alles probeert na te doen wat papa/mama/andere kindjes doen;
• Dat ze steeds beter zelf gaat eten. Laatst waren we met vrienden in een pannenkoekenhuis (het restaurant-to-be als je kleine kinderen hebt ;-). Ik hoefde alleen haar poffertjes in kleine stukjes te snijden en vervolgens prikte zij er vrolijk op los, zonder echt te knoeien. Ik kon gewoon mijn eigen pannenkoek warm (!) opeten en een normaal gesprek voeren!

Wat vind jij het aller-, allerleukste aan jouw dreumes of peuter? Deel het op onze Facebookpagina! En lees hier mijn blog over wat ik stiekem nog mis aan de babytijd…