Toen ik het ooit met een niet nader genoemd familielid had over wel of niet kinderen krijgen, was zijn belangrijkste tegenargument: kinderen zijn duur! Ik lachte een beetje besmuikt, weet ik nog. Wat een enorm rationele benadering van een emotioneel onderwerp. Nu, een jaar of vijftien later en moeder van twee tieners, denk ik nog wel eens terug aan zijn opmerking. Kinderen zijn inderdaad heel erg duur.
Spaarpot en 'digitaal geld'
Zelf kennen ze de waarde van geld niet, wij leren ze dat aan. Mijn zoon had een spaarvarken, mijn dochter een HelloKitty spaarpot. Ze vonden vooral de blinkende muntjes leuk, papiergeld viel minder in de smaak. Mijn dochter moest eens huilen omdat ze een euro kreeg en haar broertje twee muntjes van 50 cent. Pas nadat ze geruild hadden was het weer goed.
Digitaal geld is helemaal abstract voor kinderen. Toen onze zoon een jaar of zes was heb ik een keer contant geld van hem geleend. Ik wilde het terugstorten op zijn rekening, maar dat wilde hij niet. Contant voelde toch echter. Hij heeft zijn eerste pinpasje maar liefst drie dagen gehad, daarna was hij hem kwijt en konden we hem blokkeren. We zijn dus voorlopig maar teruggegaan naar papiergeld. Hij rekent nog steeds in 1 euro muntjes, precies de prijs van een chocolate cookie van de schoolkantine.
Dochter-onderneming
Onze dochter kent de waarde van geld iets beter. Zij is behoorlijk ondernemend en heeft al heel wat business ideeën versleten. Ze heeft prutsels verkocht op een kleedje, op de hoek van de straat. Ze gaat met een vriendin de deuren langs om zelfgemaakte tekeningen te verkopen, of geverfde stenen, of ingepakte kadootjes – verrassing wat erin zit, pas na betaling openmaken.
Wat ze verdient mag ze natuurlijk zelf houden, daar krijgen wij geen cent van. Zo bezien krijg je een hoop terug van je kinderen, maar geen geld.
Kind, wat een geld
Ik zag in Trinidad ooit bordjes hangen: ‘If you can’t feed them, don’t breed them’. Ware woorden. Toch denk ik dat je als ouders altijd onderschat hoeveel kinderen kosten. Ik heb niets te klagen, laat dat duidelijk zijn, maar ik kan niet ontkennen dat ik er af en toe ook door overvallen wordt.
Als ze baby zijn heb je een halve huisraad voor ze nodig. Gelukkig kon ik altijd rekenen op Marktplaats en op vriendinnen met oudere kinderen. Wieg, box, kinderbed, kinderbad, wipstoel, kinderwagen. En niet te vergeten de kinderopvang natuurlijk.
Nu ze ouder en zelfstandiger zijn hebben ze geen wipstoel, box en kinderopvang meer nodig - hoewel dat af en toe nog best wel handig zou zijn voor puberzoon - maar wel een laptop, een telefoon en ongeveer om de twee maanden nieuwe broeken.
Sparen voor studie
Het begin van de middelbare school is ook zo’n dure periode. Ineens schiet het schoolgeld omhoog en hebben ze schoolspullen nodig, waar dat bij de basisschool allemaal verzorgd wordt. Ik vraag me regelmatig af hoe je dat moet doen als je een minimaal inkomen hebt. Ik weet wel, er zijn potjes, maar het lijkt me al een dagtaak om die allemaal op de juiste manier aan te boren.
Een vriendin van mij heeft twee studerende kinderen en rekende mij eens voor wat dat kost. Ik schrok me kapot. Misschien wordt het toch eens tijd om serieus te gaan sparen voor de vervolgopleidingen.
Hadden we maar het zakeninstinct van mijn dochter, dan werden we slapend rijk.
