Is strips lezen slecht voor kinderen?

Veel mensen kunnen zich het nog wel herinneren: je leest als kind een stripboek en het duurt niet lang of één van de ouders komt met de opmerking ‘Ga nu eens een écht boek lezen!’. Jarenlang was de heersende gedachte dat strips lezen slecht zou zijn voor kinderen. Nu...

Feelgood series en films op Netflix – herfst- en wintereditie

In het najaar, als het weer vroeg donker is en buiten guur en koud, kan ik echt genieten van feelgood series en films. Ook van cheesy kerstfilms word ik heel gelukkig. Liefst in mijn eentje onder een dekentje met thee, chocola en kaarsjes aan. Of in een roze...

Leuke familiefilms op Netflix

Niets is fijner dan op een vrije (mid)dag op de bank te kruipen en samen een fijne film te kijken. Het is helemaal een fijne activiteit als het regent. Op Netflix is er een ruim aanbod met leuke familiefilms voor het hele gezin. Verfilmingen van populaire...

9 lekkere pompoenrecepten

De herfst is begonnen! Hét seizoen van de pompoen. Behalve dat pompoen heel gezond is (het is rijk aan o.a. vitamine C, vitamine E, magnesium en ijzer), is het ook nog eens een heel lekkere en veelzijdige soort groente. En vaak favoriet bij onze kleintjes! Omdat ik...

Wanneer geef jij je kind een mobiele telefoon?

De smartphone is niet meer uit ons leven weg te denken. Maar wanneer geef jij je kind een mobiele telefoon? Dat is een veel gestelde vraag bij ouders. Zelf kijk je snel even naar de hoogtepunten van het nieuws als je ’s avonds op de bank zit. Speelafspraken maak je...

In de twee jaar dat ik mezelf moeder mag noemen van het allerleukste jongetje van de wereld, heb ik een heleboel verwachtingen die ik had van het moederschap moeten bijstellen. Er zijn veel dingen die ik precies zo doe zoals ik me had voorgenomen, hoor. Maar soms moet ik terugkomen op bepaalde uitspraken die ik ooit heb gedaan. Bij deze mijn bekentenissen. Dingen waarvan ik zei dat ik ze nóóit zou doen, maar die ik nu ik moeder ben dus tóch doe:

Mijn huiskamer wordt geen speeltuin!

Hoezo moet na de komst van een kind de woonkamer ineens een speelpaleis zijn? Nee hoor, een speelhoekje kan-ie krijgen. Met van dat verantwoorde houten speelgoed wat lekker
blend met de rest van het interieur. Ab-so-luut geen overdaad aan plastic speelgoed in schreeuwende kleuren prominent in de kamer. Nee, dat zou bij ons echt nóóit gebeuren. Schattig wel, dat ik dat dacht he? Haha! Het eerste jaar lukte mijn voornemen prima: al het speelgoed van onze zoon paste in leuke opbergmanden en afsluitbare Duplo-boxen. In zwart en wit, dat paste goed bij ons interieur.

mijn-huiskamer-wordt-geen-speeltuin

Maar toen werd onze zoon twee en was het hek van de dam. Er kwam een speelkeukentje dat niet in zijn speelhoekje paste. Oké, die moet dan op de plek van zijn tafeltje. Tafeltje verhuist dan wel naar een andere hoek. En één keer raden waar die splinternieuwe autogarage in 12 felle kleuren staat. Juist, als struikelblok midden in de kamer. En dan vergeet ik nog de knalrode Cars-loopauto en de zuurstokroze poppenwagen. Leuk idee in theorie, één speelhoekje. Ons huis heeft er nu vier. Of vijf, ben de tel kwijt.

“Ik ga écht niet naar een vakantiepark” ‘

Mijn vriend en ik reizen graag. Het liefst maken we eens per jaar verre reis en maken we in de tussentijd hier en daar een stedentrip. Tijdens onze reisjes zien we het liefst veel (nieuwe) dingen. Meestal kijken we pas op plaats van bestemming wat we willen doen en zien, echt veel van tevoren plannen doen we niet. Dat kun je avontuurlijk noemen, of gewoon een beetje laks en lui, wat je wil. Toen bleek dat we een kindje verwachtten hebben we ook meermaals tegen elkaar gezegd: we blijven gewoon vakanties boeken die we zelf leuk vinden hoor.

We gaan écht niet naar een vakantiepark ‘omdat het zo leuk is voor de kinderen’. Het was in ieder geval niet ons idee van een leuke vakantie. Met de nadruk op ‘was’. Vorige maand wilden we er lastminute even tussenuit, even een weekje weg met z’n drieën. We dachten aan Noord-Frankrijk, maar eigenlijk wilden we niet te ver weg.

vakantiepark-ga-ik-echt-nooit-doen

Ik weet niet meer wie, maar één van de twee opperde ineens: weet je wat, we boeken een weekje Zeeland op een vakantiepark. Aan het strand, vindt de kleine vast ook leuk. Waarom ook niet? Dus we gingen naar Zeeland en het wás dus ook heel leuk! Fijnste moment van de vakantie: onze dansende peuter bij het animatieteam ’s avonds. Hup, daar gingen ze overboord, onze principes.

“Mijn kind gaat niet op schermpjes in een restaurant”

Van die kinderen in een restaurant met een telefoon of iPad voor hun neus. Moest dat nou? ‘Vroegah’ ging ik met mijn ouders en zussen ook al op jonge leeftijd mee naar restaurants en bestonden al die schermpjes nog niet, maar we bleven altijd netjes zitten. Dat moet nu toch ook nog kunnen? Ik had sowieso het idee dat ik mijn kind de eerste 2 jaar wel zonder beeldschermen kon opvoeden.

WHAHAHA! Oké, het is niet onmogelijk om je kind zonder beeldschermpjes op te voeden. Er zijn mensen die zich dat voornemen als ze zwanger zijn en het dan ook echt doen. Ik hoor daar niet bij. Toen ik namelijk ontdekte dat de auto inpakken voor de vakantie een stuk vlotter ging met Bumba op tv dan met een dreumes aan mijn been, ging ik om. Hij blij en wij in alle rust de laatste spulletjes ingepakt.

mijn-kind-gaat-niet-op-schermpjes-opvoeden

Ook koken gaat net even relaxter dan met een peuter die om de minuut om aandacht vraagt of in de pan wil kijken. En ja, de telefoon met een filmpje is af en toe ook onze redding als het in een restaurant nét even iets te lang duurt voor onze zoon. Dan hebben we overigens al kleurplaten, boekjes en auto’s tevoorschijn hebben gehaald ter afleiding. Ik moet zeggen: het zorgt ervoor dat ik relaxt mijn laatste hap kan eten, ook nog een kopje koffie durf te bestellen en zonder klotsoksels de rekening kan vragen. Prima oplossing! Lees ook ‘Wat ik over mezelf leerde sinds ik moeder ben’