Je kindje op social media, ja of nee?

In een wereld waar je bijna niet meer ontkomt aan social media, ontstaat ook regelmatig de discussie of je wel of geen foto’s van je kind(eren) online plaatst. De keuze om dit wel of niet te doen is een hele persoonlijke en de meningen over dit onderwerp lopen dan ook nogal uiteen.

Zelf heb ik er een duidelijke mening over en ik was ook wel nieuwsgierig hoe mijn mede-bloggers van Meer voor Mama’s denken over dit onderwerp. En waarom zij wel of niet online foto's delen van hun kindje:

Ja, maar geen foto's die hem kunnen schaden – Bregje

Zelf deel ik foto’s van mijn zoon op Instagram en op mijn persoonlijke Facebookprofiel. Hij is mijn grote trots en hij maakt me zo blij, dus ik deel dat graag met anderen! Deze accounts zijn allebei afgeschermd, dus dat geeft me nog enigszins een gevoel van bescherming. Natuurlijk weet ik dat iedereen tegenwoordig een screenshot kan maken en dat je op Facebook gewoon foto’s kunt downloaden. Ik geloof graag in het goede van de mensen en hoop dat degenen waarmee ik gelinkt ben dat niet doen. Naïef? Misschien.

Ik plaats in ieder geval nooit foto’s van mijn zoon in bad, in zijn blootje of op elke andere manier die hem kan schaden. Op mijn blog Bregblogt.nl en de bijbehorende Facebookpagina plaats ik zelden herkenbare foto’s van mijn zoon. Het bereik is daar groter, waardoor ik het geen prettig idee vind dat iedereen met die foto’s aan de haal kan gaan. Gelukkig kun je van boven, van achter of soms zelfs zonder het hoofdje erop, hele gave foto’s maken van je kind!

Zo min mogelijk – Ank

Toen ik de vraag van collega-blogger Bregje kreeg om te schrijven over mijn standpunt in het hele ‘foto’s-van-je-kind-op-social-media’-verhaal, kwamen er twee woorden bij me op: dubbel en hypocriet. Voor de duidelijkheid: die slaan op mezelf.

Dubbel omdat ik natuurlijk supertrots ben op alles wat onze kleine meneer doet en omdat *moederhart aan het woord* hij de allerleukste, allerliefste en allerknapste van de wereld is. Toch post ik zo min mogelijk foto’s van hem waarop zijn gezicht zichtbaar is omdat ik het best een beetje eng vind, dat grote boze internet waar je iets nooit meer helemaal van af kunt halen en waar creeps rondwaren die aan de haal gaan met kindertjes en identiteiten. Dit standpunt wordt overigens deels ingegeven door mijn vriend, die zich heel bewust totaal niet op social media begeeft.

Het hypocriete zit ‘m in het feit dat ik wel enorm kan genieten van de foto’s die vrienden en vriendinnen van hun kinderen op Facebook zetten, dat kunnen ze niet vaak genoeg doen wat mij betreft. Zeker de mensen die ik van vroeger ken en via Facebook weer ben ‘tegengekomen’: zó leuk om te zien hoe hun kindjes eruit zien en hoe goed ze het doen. En zelf doe ik het dus (bijna) niet. Dat is dan hypocriet. In mijn verdediging: ik weet niet hoe lang ik het nog volhoud. Want zoonlief wordt alleen maar leuker en leuker.

Kortom – dat woord gaat eigenlijk niet meer op maar toch – ik sta er tweezijdig in. Waarbij ik respect heb voor ieders keuze in dit dilemma. Ondertussen kijk ik met veel plezier naar andermans kiekjes en zondig ik af en toe… Sorry schatje.

Ja, maar wel gecontroleerd – Rianne

Ik deel wel foto’s van mijn dochter op social media, maar ik ben er wel voorzichtig in en probeer er controle over te houden. Foto’s die ik plaats zullen nooit slecht (bijvoorbeeld bewogen of onscherp), lelijk of gênant zijn. Ik wil niet dat ze zich later schaamt voor foto’s die ik ooit geplaatst hebt.

Ik hou van fotograferen, dus ben daarom ook groot fan van Instagram! Mijn pagina is besloten en het aantal volgers hou ik expres heel klein (alleen naaste familie en vrienden, geen mensen die ik niet persoonlijk ken) zodat ik op Instagram vrij foto’s van dochterlief kan plaatsen. Het aantal vrienden op Facebook is groter. Hier plaats ik maar heel af en toe een foto van mijn dochter, en oude foto’s haal ik weer weg waardoor mijn pagina ‘schoon’ blijft.

Om verder controle over foto’s te houden die geplaatst worden heb ik hierover met familie afspraken gemaakt. De meeste familieleden vragen vooraf toestemming, en als er een foto geplaatst wordt dienen alle eerder geplaatste foto’s verwijderd te zijn. Als ik een geplaatste foto niet mooi vind, of de commentaren onder de foto me niet aan staan, verzoek ik of ze de foto weg willen halen en dan gebeurt dat ook. Vriendinnen weten dat ik het niet fijn vind als er een foto van mijn dochter geplaatst wordt, zeker niet op Facebook, en ik zou dit ook nooit (zonder toestemming) van hun kinderen doen.

Ja, maar met mate & gecontroleerd – Merel

Poeh, dit is wel een gewetensvraag hoor! Na de vervelende verhalen over de privacy op Facebook, ben ik opnieuw aan het denken gezet over de vraag: ‘Mijn kind wel of niet op social media?’ Ik vind het lastig. Ik ben dol op beeld en foto’s, maak ze graag en deel ze haast nog liever. Dat laatste vooral in de privésfeer (lees: een familie-appgroep waarin vrijwel uitsluitend foto’s van de kleinkinderen/neefjes/nichtjes worden gedeeld). Daar komt nog bij: ik bekijk graag foto’s die anderen van hun kleintjes delen. Ja, ik beken! Ik ben ook zo’n gluurder die naar de trouw-, vakantie- & kinderfoto’s van vage kennissen, ex-collega’s en oud-klasgenoten kijkt. Maar mijn eigen kind op sociale media? Toen mijn zoontje net geboren was vond ik het belangrijk dat wij de eersten zouden zijn die een post zouden doen met foto’s e.d. Zo konden wij het zelf in de hand houden. Ook nu geldt er een soort stil zwijgende afspraak dat onze vrienden en familie niet zomaar foto’s plaatsen van ons en ons kind. Maar als we bijvoorbeeld op familieweekend zijn geweest, vind ik het geen probleem als mijn schoonmoeder daar wat foto’s van plaatst op haar privé Facebook profiel. Mijn eigen Facebook profiel is ook privé, maar ik merk dat ik daar eigenlijk ook steeds minder foto’s plaats. De tip van Rianne om oude foto’s weg te halen, vind ik ook een goede! Mijn Instagram account is wel openbaar, daarom plaats ik daar vooral foto’s van de boven-, zij- en achterkant en maar af en toe eentje ‘en face’. Ook voor blogs zoals deze vind ik het niet erg om af en toe persoonlijk fotomateriaal te gebruiken, ik deel immers ook persoonlijke verhalen. Maar ook hiervoor hanteer ik de regel: ‘met mate’.

Nee, geen herkenbare foto's – Margot

Apetrots ben ik op mijn kleine krullebol, en iedereen mag 'm zien, maar niet via het wereldwijde web. Tot een paar jaar geleden – ik was toen nog kindloos – postte ik weleens een foto op Facebook van de dochter van mijn beste vriendin. Ik dacht er eigenlijk niet zoveel bij na. Tot ik steeds vaker artikelen las over online privacy, identiteitsfraude en het gebruik en misbruik van foto's en privé-informatie door derden. Hierdoor werd ik me steeds meer bewust van wat ik online deelde. Ik ben toen ook gestopt met het zomaar posten van foto's van anderen, tenzij zij het okee vonden natuurlijk.

Toen ik zwanger was, waren mijn vriend en ik het vrijwel direct eens: we gaan geen herkenbare foto's delen van onze zoon op social media. Niet eentje, gewoon niks. Om meerdere redenen, maar de hoofdreden is zijn privacy. In een wereld waar zo'n beetje alles online gedeeld wordt, gunnen wij onze zoon privacy zolang dat mogelijk is. Ook onze familie en directe omgeving weet dat we niet willen dat er online foto's van onze zoon worden gedeeld. De meesten begrijpen het gelukkig, sommigen vonden het jammer en anderen vonden het zelfs een beetje gek. 'Je deelt toch zelf ook vanalles online?'. Ja, en daarover kan ik zelf beslissen. Onze zoon heeft echter nog totaal geen besef van de online wereld en kan nog niet aangeven of hij het okee vindt om met zijn mooie toet op social media te staan. Zodra hij oud genoeg is, mag hij zelf een account aanmaken voor Snapchat of welk social media kanaal op dat moment dan ook hip and happening is. Kan ie dan selfies delen naar hartelust!

Ja, maar alleen in eigen kring – Valerie

Mijn dochter staat op mijn Facebook- en Instagram-account. Daar heb ik lang over nagedacht, maar ik ben gewoon te trots op haar om de foto’s niet te delen. Wel heb ik afgesloten accounts, alles wat ik post is niet zomaar zichtbaar voor iedereen. Daarbij plaats ik gezellige foto’s, geen foto’s waar ze zich later voor zou kunnen schamen of waar iemand met verkeerde intenties misbruik van zou kunnen maken. Toch twijfel ik wel eens of ik de accounts niet gewoon moet verwijderen, maar ik ben toch wel een beetje verslaafd. Ik zie ook wel eens foto’s van kinderen waarbij de gezichten niet zichtbaar zijn. Daar kan ik me ook wel in vinden. Ik vind het erg lastig!

Deel jij foto's van je kleintje online of niet? Laat het ons weten op de Meer Voor Mama's Facebookpagina