Waar ik vroeger op vakantie heerlijk uren bakte op het strand en al mijn slaap inhaalde van het afgelopen jaar, zat ik nu in de branding naar mijn zoontje te kijken die heerlijk het strandzand aan het oppeuzelen was. Vakantie is zo heerlijk. Maar de eerste vakantie met je eerste kindje is wel even schakelen. Een beetje maar…

Babyparadijs

Ik vond het best een onderneming; afgelopen maand gingen we voor het eerst op vakantie als gezin. Mijn partner en ik hadden een mooie reis naar de Toscaanse Kust geboekt in een huisje op een camping. Om de reis in tweeën breken hadden we ongeveer halverwege een overnachting geboekt in Zwitserland. Ik had me op alles voorbereid, dus zat de auto toen we vertrokken tot aan de nok toe vol met potten, pannen, kinderbedje en héél véél kleding (want je weet maar nooit, toch?). Waar ik vroeger enthousiast om me heen keek door welke gebieden we reden, zat ik nu af en toe gespannen naar achteren te kijken wanneer ons zoontje eindelijk in slaap zou vallen. Maar met de stops onderweg, wat boekjes en Juf Roos op de iPad ging het gelukkig goed. Vroeger waren de stops langs de weg lang zo luxe nog niet. Toen hing ik boven een vies hangtoilet om even snel te kunnen plassen. Tegenwoordig heb je parkeerplaatsen met uitgebreide speeltuinen en voor het verschonen van onze zoon kregen we als gezin een sleutel van een waar babyparadijs. Een mooi kamertje waar je je kindje in een oase van kinderafbeeldingen, kussentjes een heus babytoilet en een extra zacht verschoonkussen mag verschonen. Daar stonden we dan met z'n drieën gezellig in waar babyland.

Even schakelen

De reis verliep goed en eenmaal op de camping aangekomen verlangde ik stiekem naar wat zon-momenten. Je weet het van te voren: deze vakantie kan ik geen uren bakken, maar af en toe even zonnen tijdens zijn middagslaapje moet wel lukken. Toch? Helaas. De slaapjes waren niet echt een succes, dus dan maar even snel liggen wanneer hij aan het spelen was. Nog voor ik me goed en wel op het ligbedje geïnstalleerd had kwam mijn zoontje trots naar me toe met drie kiezelstenen in z'n mond. O ja, dat kon ook nog. Op die momenten besef ik mij des te meer hoe luxe de vroegere vakanties waren waarbij je uren kon liggen bakken en alles om je heen kon vergeten. Okee, een stadje bezoeken dan. Dat is ook wel een onderneming. Alles mee voor de kleine, even snel de mooie jurk aan en hopen dat het uitstapje zonder veel gedoe verloopt. Voordat we goed en wel bij het stadje gearriveerd waren was het toch al snel weer lunchtijd. Op zoek naar een lunchtentje dus. Vroeger flaneerde ik in mijn mooiste jurkje op de boulevard net zo lang tot we een leuk tentje hadden gevonden. Nu hadden we een duidelijk een ander criterium: het moest een een kindvriendelijk terrasje zijn waar ons zoontje het goed een uur vol kon houden. Even schakelen dus, een eerste vakantie met kind. Tijden en rollen veranderen en ja, dat is soms best wel even wennen. 😉