4 herkenbare redenen waarom je peuter huilt

Het is algemeen bekend dat heel wat peuters de tranen rijkelijk laten vloeien, waardoor je als ouder vaak gefrustreerd raakt door de huilbuien van je kind. Vooral als het moeilijk ligt om de reden van de huilbui te achterhalen. Als jouw kind nog niet kan praten of pas leert praten, kan het best lastig zijn om te weten te komen waarom hij of zij huilt. En zelfs al kan je kind je duidelijk maken wat er scheelt, de reden is vaak petieterig. Kinderen zijn erg vindingrijk in het bedenken van redenen om de tranen te laten vloeien. En soms lijken ze wel de klok rond te huilen. Maar als je hart breekt, telkens je kind begint te huilen, weet dan dat zijn of haar tranen tekenen van genezing zijn. Hun huilbuien zijn vaak het gevolg van angst en frustratie en hun tranen zijn het medicijn om deze gevoelens te verwerken. Als mens voelen we ons allemaal beter na een goede huilbui als we ons emotioneel niet goed in ons vel voelen of na een negatieve gebeurtenis. Als tranen voor ons helend werken, dan is dat niet anders voor kinderen. Je hoeft er dus niet altijd een missie van te maken om de huilbuien van je kind te stoppen. Een goede huilbui werkt helend en heeft niet altijd de aandacht nodig die kinderen hopen te krijgen. Uiteraard moet je eerst weten waarom je kind huilt, alvorens je kunt beslissen hoe je zal reageren. Hoewel de redenen voor de tranen van een peuter soms alleen bij hem bekend lijken te zijn, delen we hieronder vier herkenbare redenen waarom je peuter mogelijk huilt.

1. Oververmoeidheid

Wanneer je kind een huilbui krijgt omdat je hem niet zijn favoriete jeans gaf of je vroeg hem om zijn speelgoed op te ruimen, zou een tekort aan slaap de reden van zijn huilbui kunnen zijn. Oververmoeidheid is een belangrijke oorzaak voor huilende kinderen, wat vaak leidt tot onlogisch en pietluttig gedrag. Het moment waarop kinderen zouden moeten gaan slapen, hangt af van het tijdstip waarop ze wakker worden en hun leeftijd. Maar een gezond uur om te gaan slapen, ligt tussen 19 en 21 uur. Zoek naar tekenen van vermoeidheid, zoals in de ogen wrijven, geeuwen of een glazige blik in de ogen. Als je merkt dat jouw kind oververmoeid is, is het aangeraden om een korte slaappauze in te lassen, wat uiteindelijk zal helpen om je kind terug zichzelf te laten worden. Lees hier meer over het slaapschema van een peuter.

2. Hongerig

Als volwassene zul je weten wat het betekent om je hongerig te voelen. Gelukkig kan een peuter je duidelijk maken wanneer hij of zij honger heeft. Het ligt echter een stuk moeilijker bij kinderen die nog niet praten. Voor de echte kleintjes die enkele uren geleden hebben gegeten, kan honger de huilbeschermer zijn als ze net uit bed zijn gekomen. Is dit het geval bij jouw kind, geef hem of haar dan iets kleins te eten, in afwachting van zijn gewoonlijke maaltijd. Als je buitenshuis gaat en huilbuien snel en eenvoudig wilt stoppen, dan is het meenemen van enkele koekjes erg handig.

3. Overgestimuleerd

Het is je waarschijnlijk al opgevallen dat de leukste speelplaatsen, zoals bijvoorbeeld springkastelen en verjaardagsfeestjes, net die plaatsen zijn waar een kind wil zijn. Maar voor sommige kinderen kan overstimulatie teveel worden. En omdat ze niet kunnen duidelijk maken wat er scheelt, beginnen de tranen rijkelijk te vloeien. Als je kind begint te huilen op een plaats waar heel wat drukte en lawaai is, geef je kind dan wat ademruimte door hem of haar naar een rustige plek te brengen. Door het wegvallen van het lawaai en de drukte, zal je kind opnieuw tot zichzelf komen.

4. Aandacht

Huilen om aandacht ontstaat plotseling. Je kind is vrolijk aan het spelen en plots begint hij of zij te huilen. Alle kinderen weten dat huilen gelijk staat aan aandacht krijgen. Ze zijn er zo goed in, waardoor ze ook meestal de aandacht krijgen die ze verlangen. Maar als ouder dien je te weten dat aandacht geven hen vaak aanmoedigt om hun driftbuien verder te zetten. Als je op zulke momenten je kind geen aandacht geeft, zal je kind zien dat het niet leuk en lonend is om een driftbui te starten of hard te schreeuwen zonder vast publiek.