4 x waarom spelen met speelgoed belangrijk is voor je kind

Kinderen horen te spelen, toch? Kinderen hebben een geweldige fantasie en zijn dan ook dol op speelgoed. Wat zijn 4 belangrijke redenen waarom spelen met speelgoed  voor kinderen zo belangrijk is? 1. Goed voor de motoriek Spelen in het algemeen is belangrijk voor de...

Spuitluier: alles wat je moet weten over spuitluiers

In dit artikel gaan we het hebben over een onderwerp waar alle ouders (en oppas, grootouders en iedereen die met baby's omgaat) een hekel aan hebben: spuitluiers. Ja, we weten allemaal wat het is, namelijk die ongelukkige situatie waarbij je baby zo'n explosieve berg...

Moedermelk sieraden: De trend van 2023

Ben je zwanger, of ben je onlangs moeder geworden? Dan is dit artikel speciaal voor jou! Alle nieuwe moeders mogen dit artikel onder geen beding overslaan. We vertellen namelijk over dé sieradentrend van 2023 voor kersverse moeders: Moedermelk sieraden. Het is een...

Gender reveal ideeën, tips voor de leukste gender reveal party

Organiseer een onvergetelijke gender reveal party en deel de magie van de onthulling van het geslacht! Een zwangerschap is sowieso speciaal, maar een gender reveal maakt het nog een beetje specialer. Je deelt dan namelijk iets met mensen die je liefhebben. Het...

Voorbereiden op de middelbare school, hoe doe je dat?

De basisschooltijd vliegt voorbij en het einde van de basisschool nadert. Het was toch nog maar gisteren dat je je kind afzette in de kleuterklas? Nu zwaai je haar of hem bijna uit naar de brugklas. Een grote verandering, van het vertrouwde klasje naar een nieuwe...

‘Wieja lif inna jellowsupmarien, jellowsupmarien, jellowsupmarien’, klinkt het vanaf de bank. ‘Weet je wat dat is papa, een supmarien?’ ‘Nee, vertel’. ‘Dat is een onderzeeboot. Maar eigenlijk is het een fles.’ ‘Een fles?’ ‘Ja, natuurlijk. Want het zijn kleine beestjes uit de tuin. Die kunnen toch niet echt een onderzeeboot maken?’ Even wordt er met ogen gerold. ‘Dus ze gebruiken een fles. Een gele.’ ‘Ah zo.’ Deze conversatie vond gisterenmiddag plaats tussen mij en mijn zoon van vijf. Hij keek de serie ‘Beat Bugs’ op Netflix. Zijn favoriet. Niet in de laatste plaats omdat hij de muziek zo fantastisch vindt. De serie wordt muzikaal omlijst door Beatles songs en elke aflevering heeft een eigen thema. Ik ben apetrots.Vooral omdat hij zo’n beetje elk nummer fonetisch meezingt. Tenminste, als hij denkt dat ik even niet kijk. Als ik in de buurt ben wil hij meestal weten wat er gezongen wordt. De verhaaltjes zijn in het Nederlands nagesynchroniseerd, maar de liedjes zijn in het Engels. Dus ben ik de aangewezen persoon om alles – het liefst zo letterlijk mogelijk – te vertalen. Dat is nog best lastig. ‘In Penny Lane There Is A Barber….’ ‘Wat zingt ie!?’ ‘Ehm, nou ja… er is een kapper in Penny Lane, en die… nou…’. ‘Wat zingt ie nu?! ‘There Beneath The Blue Suburban Skies…’ ‘Ik kan het niet bijhouden.’

Bietbuks

Toen ik 14 was ging ik voor het eerst naar een concert. Van Paul mcCartney. Dat was een enorme happening die ik nooit meer vergeten ben. Sindsdien hebben The Beatles me nooit meer los gelaten en heb ik ‘Macca’ diverse keren live gezien. Dat is telkens weer een ervaring op zich. Omdat je naar een levende legende aan het kijken bent, om de muziek, om onnoemelijk veel redenen. Maar vooral omdat er zeker 3 generaties in de zaal staan die alles luidkeels kunnen meezingen. Ouders,kinderen en zelfs kleinkinderen. Dat is behoorlijk uniek. Het mag dan een cliché zijn deze muziek ‘tijdloos’ te noemen, het blijkt maar al te waar. Sinds mijn zoon verslingerd is geraakt aan deze serie maken de Fab Four de muzikale dienst uit als de kinderen bij mij zijn. De geschiedenis herhaalt zich. Ik draaide Sgt. Peppers Lonely Hearts Club Band terwijl mijn zoon en ik zijn racebaan in elkaar zette. Hij veerde bij vrijwel elk liedje op. ‘Hey, dit is ook van de Bietbuks! Dit zingt die blauwe naaktslak!’ ‘Blauwe na… nee, dit is van The Beatles.’ ‘Nee hoor, de Bietbuks’. Toegegeven, de muzikale opvoeding is nog niet helemaal volmaakt voltooid. Toch denk ik dat ik een heel eind ben. Geen andere muziek dan The Beatles mag er nog gedraaid worden. Doe ik dat toch dan vraagt hij eerst: ‘is dit ook de Beatles?’ Als ik dan ontkennend antwoord dan moet het direct uit. Mijn zoon begrijpt mij. Misschien ben ik een sentimentele zak, maar ik hoop dat meneer McCartney gezegend is met een lang en gezond leven. Zodat hij nog eens op tournee kan en ik mijn zoon kan meenemen, zoals ik zelf ooit door mijn vader werd meegenomen. Dat lijkt me fantastisch. Wat zal mijn zoon opkijken dat er niet een blauwe naaktslak het podium op komt lopen bij aanvang van het concert. Die blik van verwondering in zijn ogen. Ik kan niet wachten.