De driftbuien van mijn dochter

Mijn dochter was er vroeg bij. Slechts een jaar en drie maanden oud begonnen bij haar vanuit het niets in alle hevigheid de driftbuien. We waren op vakantie en mijn man en ik dachten dat het lag. Aan de reis, de andere omgeving of het ritme, en dat het wel weer over zou gaan. Maar helaas, wij gingen weer naar huis, de driftbuien kwamen mee en gingen niet meer weg. Gillen, schoppen, slaan, compleet buiten zinnen is ze tijdens zo’n bui. In het ergste geval duren ze wel een half uur. We kwamen er al snel achter dat aanraking averechts werkt, dus laten we haar op een veilige plek uitrazen. Om haar daarna te troosten, want zo’n bui kost haar bakken met energie dus na afloop is ze moe en verdrietig.

Combinatie moe en haar zin niet krijgen

Nu ze bijna twee jaar is en we er dus al een tijdje ‘aan gewend zijn’ zien we ze veel beter aankomen en kunnen we er zelf ook beter mee omgaan. Het gaat eigenlijk altijd mis als ze erg moe is én ergens haar zin niet in krijgt. Helaas komt die combinatie nogal eens voor op deze leeftijd 😉 Ook heeft ze meer driftbuien als ze net voor een sprongetje zit en gefrustreerd is.

Toen we op vakantie waren en de driftbuien voor het eerst begonnen kon ze bijna lopen, maar lukte het vaak net niet. En een tijd geleden hebben we weer een periode meegemaakt toen ze zich zo graag beter duidelijk wilde maken maar nog niet zoveel woordjes kende. Nu ze beter kan praten is het aantal driftbuien ook weer minder geworden.

Wanneer mijn peuter een driftbui krijgt…

Waar ik vroeger vooral medelijden had moet ik tegenwoordig ook stiekem heel hard lachen om mijn bijna-peutertje. Ik bedoel, we kennen inmiddels de klassiekers als het winkelkarretje in de supermarkt. en wat dacht je van het niet willen tandenpoetsen of het stopzetten van een filmpje! Maar om de volgende situaties kan ik niet anders dan lachen (al is het soms met kiespijn):

• Die keer dat ze al een zwemluier aanhad, de reserve zwemluier te pakken kreeg, en een driftbui kreeg omdat ik die niet over haar andere luier aan wou doen

• Die keer dat ik haar druifjes op de rand van haar bordje had gelegd, in plaats van in een bakje had gestopt (hoe durf ik!)

• Al die keren dat ze besluit dat om 19.00 uur ’s avonds het tijd is voor een bezoekje aan ‘de koe’ (oftewel de kinderboerderij) en een flinke driftbui krijgt als ik zeg dat de koe al slaapt en zij ook naar bed moet

• Als ze ziet dat ik in haar yoghurt roer voordat ze zelf heeft geroerd

• Als zij in de supermarkt aan het spelen is, ik afgerekend heb en haar roep, maar zij nog niet klaar is. Mevrouw ligt al huilend op de grond, ondanks dat ik nog op een goede vier meter afstand sta en niet eens aanstalten maak om haar te komen halen

• Als ze haar boterham niet zelf wil eten, maar ik het waag het verkeerde stukje brood aan haar vorkje te prikken (wederom: hoe durf ik!)

• Als ik haar groene jas pak, maar zij haar roze aan wil. Of ik haar roze jas pak, en zij dus haar groene aan wil doen. Geldt ook voor haar schoenen

Sommige driftbuien zijn echt niet te voorkomen, maar ik heb het gevoel dat het soms wel helpt als ík andere keuzes maak. Daarom hieronder enkele tips die bij mij werken.

Tips bij driftbuien

1. Zorg voor voldoende tijd. Ik weet dat dat niet altijd haalbaar is, maar toch. Bij ons gaat het ’s ochtends nog weleens fout als we haast hebben, of als we van de supermarkt naar huis lopen en ik de vaart erin wil houden omdat we ergens heen moeten. Als ik zelf alle tijd heb maakt het me niet uit als ze tien keer onderweg stopt om een grasspriet te bestuderen (al blijft het een beetje vermoeiend);

2. Plan niet teveel. De meeste driftbuien komen bij ons thuis door vermoeidheid. Na een speeldate (prikkels!) toch nog even boodschappen willen doen (nog meer prikkels!). En dan eigenlijk te laat thuis komen voor het middageten en het slaapje. Gevolg: driftbui en er gaat geen boterham meer in. Tegenwoordig probeer ik het bij één activiteit te houden.

3. Laat ze zelf kiezen en
   let it go! Sommige dingen mogen gewoon niet, maar eigenlijk zei ik ook best vaak ‘nee’ bij onbelangrijke dingen. Tegenwoordig probeer ik haar thuis meer haar gang te laten gaan en soms ook zelf te laten kiezen. En ja, dan is het jammer dat ze er niet zo charmant uitziet omdat ze een combinatie aanheeft van nette roze jas, andere kleur roze joggingsbroek en ook nog kiest voor haar roze cupcake-regenlaarzen. Maar
   so be it. Het scheelt een hoop strijd en tranen.

4. Lees de situatie en kies af en toe ook voor jezelf. In mijn geval betekent dat dat dochterlief mee moet in de wandelwagen als ik zie dat ze al een beetje moe is. Een klein beetje ellende om haar erin te krijgen, maar ze mag er niet uit in de supermarkt of onderweg bij een speeltuin, en dat scheelt daar een hoop ellende.

Om welke reden krijgt jouw kind een driftbui? En hoe ga jij er mee om? Laat het ons weten op onze
facebookpagina!