Ik weet nog goed, een paar jaar geleden hoorde ik een collega praten over het moederschap. Over de rollen en de druk die dat geeft. Ik dacht toen, ach joh dat is toch niet zo moeilijk, gewoon jezelf zijn. Nu een aantal jaar later denk ik nog vaak aan dat moment. Het klopt zo, dat ik er een beetje van schrok. Aandacht vind ik belangrijk in deze samenleving waarin de meeste mensen tijdens een gesprek met jou ook met een half oog naar hun mobiel kijken. Maar aandacht voor je kindje, je man, je twee katten, je familie, je vrienden, je collega's… Hoe hou je al die ballen in de lucht?

Op een mooie zondagochtend ging ik naar een cursus mama-tijd bij ons in de buurt. Wekelijks doen we daar lekker yoga-oefeningen met een groepje mama's en praten we over het moederschap. Tijdens een van de oefeningen moesten we voor alle rollen die we hebben een bal pakken. Eentje voor 'moeder', eentje voor je werk, eentje voor 'partner', etcetera. Toen we alle rollen in de vorm van een bal voor ons hadden liggen moesten we ze oppakken. In één keer. Tijdens deze oefening bleek wel dat alle ballen vasthouden niet lukte, het enige wat ik kon doen was heel wat ballen weg laten rollen.

Het voelde als een hele opluchting om te beseffen dat ik niet alle ballen kan 'vasthouden'. Maar eenmaal thuis gekomen dacht ik: hoe ga ik dan om met al die verwachtingen, al die afspraken? Jezelf oppeppen om iedereen bewust aandacht te geven, het valt me zwaarder dan ik ooit had gedacht. Ja ja, het moeder zijn heeft grenzen. En of je nu wilt of niet, je bereikt die grenzen hoe dan ook, en dan kun je niet anders dan toegeven dat je het niet allemaal tegelijk kan. Dus toen besloot ik om alle ballen van me af te gooien en voor mezelf een kleine selectie van ballen te maken van wat ik écht belangrijk vind. Dingen die ik op dat moment mijn volle aandacht wil geven.

Nu ik deze keuze gemaakt heb kan ik even in stilte zitten genieten van het zonlicht dat het huis binnen schijnt. Of ik geef even een knuffel aan mijn kat die mij liefdevol aankijkt. Dan ben ik maar niet overal bij, maar als ik maar ben waar ik op dat moment ook écht wil zijn. En dan laat ik die andere ballen maar gewoon even vallen, ik raap ze later wel weer op.