Mijn zwangerschap; een onverwacht cadeautje

Na het overlijden van mijn vader ben ik blijven werken, omdat ik mij hier goed bij voelde. Ik doe mijn werk met heel veel plezier en ben ook vanuit mijn opvoeding gewend om door te zetten. Helaas kreeg ik na een tijdje vreemde lichamelijke klachten zoals stijve lippen en stijve vingers. Ik kon ook minder hebben/voelde mij sneller geïrriteerd. Ik had geen vermoeden dat een onverwacht cadeautje de oorzaak was…

Lichamelijke klachten

Mijn teamleidster en behandelcoördinator hebben mij, toen ik dit vertelde, geadviseerd om een tijdje thuis te blijven. In eerste instantie vond ik dit erg lastig, maar ik kon mij er vrij snel bij neer leggen en merkte daarom ook dat de lichamelijke klachten verminderden.
Toen ik weer begon met werken merkte ik dat mijn ongesteldheid niet op gang kwam. Ik heb dit wel vaker gehad en dacht dat dit door de eerdere stress of de corona vaccinatie kwam. Toen het wel heel lang duurde voordat ik ongesteld werd en ik wat rare lichamelijke klachten kreeg (kwam ineens in gewicht aan/pijnlijke borsten en was af en toe wat misselijk) dacht ik dat ik in de overgang was.

Dit zou ook mijn eerdere lichamelijke klachten verklaren. Ik was ervan overtuigd en vertelde dit ook aan iedereen. Een collega vertelde dat zij erg pijnlijke borsten had toen zij net zwanger was, maar dit herkende ik niet van mijn twee eerdere zwangerschappen en de overgang kan ook hormonale klachten veroorzaken.

Zwangerschapstest voor de zekerheid

Toen ik drie weken, nadat ik ongesteld moest worden, nog niet ongesteld was besloot ik toch maar om voor de zekerheid een test te doen. Dit deed ik op een doordeweekse ochtend voordat mijn man naar zijn werk en de jongens naar school gingen. Op dat moment was ik ervan overtuigd dat het negatief zou zijn, maar er verschenen twee streepjes. Ik was enorm verbaasd en geschrokken. Mijn man en ik wilden altijd al een derde kindje, maar we hadden het nu niet meer verwacht.

Onlangs hadden we besproken dat twee kinderen ook al een enorm geschenk zijn en dat het prima was. Dat er een onverwacht cadeautje aan zat te komen, wisten we niet Sinds ongeveer een jaar na de geboorte van Mika hebben we geen voorbehoedsmiddelen gebruikt, maar eerder is het dus nooit gelukt (waarschijnlijk vanwege spanningen en mijn PCOS).

In eerste instantie was ik vooral enorm geschrokken en niet eens zo blij met de zwangerschap. Ik voelde mij eindelijk weer meer mezelf en kon weer aan het werk gaan. Ik was bang dat dit nu niet zou lukken vanwege misselijkheid en bekkenklachten, waar ik bekend mee ben. Ook vond ik het moeilijk dat mijn vader ons derde kindje niet zou leren kennen/geen band met het kindje zou krijgen. Aan de andere kant was het ook wel een mooie gedachte; iemand uit mijn gezin is overleden en nu komt er weer iemand bij (lees mijn vorige blog).

Blijdschap bij mijn moeder en kinderen

Mijn moeder kwam meteen bij mij en was enorm blij met mijn zwangerschap. Kort daarna hebben wij het ook aan de jongens verteld. Ik vond dit wel spannend, omdat Evan altijd zei geen broertje/zusje meer te willen. Toch waren ze heel erg blij. Evan vroeg zich meteen af hoe dit kindje in mijn buik was gekomen. Ik legde hem hier wat over uit waarop hij reageerde met: ‘als ik nu naakt rond loop en op iemand val dan krijgt zij een kindje’. Heel mooi die kinderlogica en alsof hij ooit naakt buiten loopt.

Evan vroeg zich ook af of het dit keer een donker kindje zou kunnen zijn. Hierop reageerde ik dat ik dan wel een probleem zou hebben, maar hij bedoelde donker haar. We wachten het af. Ze zijn er in ieder geval enorm mee bezig.

Na een tijdje vertelde ik het ook mijn broers, schoonfamilie, collega’s en beste vriendin met chocoladeletters waarbij de letters het woord BABY vormden. Mika was een heel trots pietje toen hij de chocoladeletters uit mocht delen.
Iedereen was enorm verrast, wat ook wel logisch was, want dit waren wij ook. Ik vond het wel bijzonder dat mijn collega’s ook echt geen idee hadden vanwege mijn enorme misselijkheid. Ik nam veel minder koffie dan normaal op een dag (gooide de koffie die ik ’s ochtends kreeg altijd stiekem weg).

Onverwacht cadeautje onder de kerstboom

Ik zei ook tegen mijn teamleidster dat ik door haar zwanger ben geworden, omdat ik rust moest nemen. Ik geloof ook echt dat het nu wel gelukt is, omdat ik nu in de rust en ontspannen was. Andere vrienden/vriendinnen hebben we het verteld met een foto met Kerst of persoonlijk. Langzamerhand begin ik er steeds meer aan te wennen dat we eind juni een derde kindje krijgen en ik begin er (ook met behulp van Emasefene voor de misselijkheid) ook wat zin in te krijgen.