Zodra je kind naar school gaat komen er ook direct buitenschoolse activiteiten om de hoek kijken. Dat begint al met zwemles en met (vooral veel verschillende) vriendjes afspreken. Later neemt het ernstigere vormen aan. Zo vonden wij dat onze kinderen een sport moesten kiezen, want dat is goed voor ze! Mijn lief en ik hebben, met name als kind, veel gesport en wilden dat onze kinderen dat ook lekker gingen doen. Want sporten is leuk, toch? En gezond, en je leert er delen met teamgenootjes en omgaan met teleurstellingen. Onze oudste moest alleen nog wel even zíjn sport vinden…

Hij begon met atletiek, vervolgens ging ie door naar ijshockey, volleybal, judo om uiteindelijk uit te komen bij tennis. Maar ook dat was het niet voor hem. Langzamerhand werd ons ook wel duidelijk dat onze nakomeling niet zo sportief was en, nog belangrijker: dat hij ook helemaal geen plezier in had. Het ventje stond op de baan, het veld of het ijs bijzonder ongeïnspireerd zijn ding te doen. Hij stond er vooral voor ons. Blij werd hij er zeker niet van en ik zat me aan de kant ook op te vreten.

Eindelijk een blij kind

Tot hij een keer naar de jeugdtheaterschool ging: toen veranderde die houding. Het mannetje straalde en ging er lachend en zingend heen. Wat een verschil met al die andere buitenschoolse activiteiten! Inmiddels zijn we een paar jaar verder en meneertje is op een podium als een vis in het water. Hij straalt, is energiek en het meest belangrijk: hij is blij!

Mijn zoon zit iedere zaterdagmiddag op de jeugdtheaterschool, waar hij 4 uur lang les krijgt in zang, dans en toneelspelen. Eén keer per jaar is er een eindfestival van de jeugdtheaterschool en kan elke groep zijn kunsten laten zien tijdens een korte voorstelling. Mijn zoon hangt het liefst de clown uit, hij wil iedereen laten lachen en dat is hem op het lijf geschreven. Hij heeft op vakantie vorig jaar tijdens 'Barbet's got talent' een heuse one man show neergezet en ondanks dat ik 'een beetje' bevooroordeeld ben: dat deed hij echt geweldig!

Dit seizoen zit hij in een talentenklas en zij spelen volgend jaar een bijzondere voorstelling tijdens de herdenkingen op 4 en 5 mei. In januari gaan ze werken aan die voorstelling waarbij ze gaan praten over de tweede wereldoorlog en met mensen die de oorlog hebben meegemaakt. Dat zal voor mijn komiek-in-de-dop wennen zijn, maar ik ben er van overtuigd dat hij dat heel goed gaat doen en dat hij daar in meerdere opzichten van zal leren.

Geen sport dus… Even wennen

Voor mijn lief en mij was het wel even wennen. Wij zijn van de sport en niet van de creativiteit, maar we passen ons stukje bij beetje aan. Heel moderne voorstellingen zijn aan ons niet zo besteed, maar als je kind er blij van wordt zit je die ook gewoon uit. Meerdere keren. En ik ben apetrots op hem als hij daar staat te shinen voor een volle zaal!

In de tussentijd hebben we uiteraard ook weer diverse andere buitenschoolse activiteiten de revue zien passeren, zoals keyboardles. En op dit moment is striptekenles weer hip. Maar de theaterschool is toch echt een blijvertje.