Er is mooi nieuws: ik ben zwanger van ons tweede kindje! En omdat ik nogal wat meemaak/ervaar/voel deze tijd ga ik trimesterupdates maken. De titel van elke update geeft in een paar woorden weer waar het de afgelopen tijd om draaide en die woorden vormen dan ook de rode draad.

Het is niet dat ik had gedacht dat mijn tweede zwangerschap precies hetzelfde zou zijn als de eerste, maar het verloopt toch wel wat anders dan ik had verwacht. Mijn 1e trimester update:

Afmattende vermoeidheid

Als ik het grootste verschil moet noemen met mijn eerste zwangerschap, dan is het de moeheid en het gebrek aan energie die mijn eerste trimester kenmerkten. Gelukkig is dat wel mijn enige noemenswaardige zwangerschapskwaaltje. Niet heel verrassend want je hoort altijd – ik tenminste – dat alles zwaarder wordt als je al een stuiterende peuter hebt rondlopen. Zo ook bij mij. En de staart van mijn eerste trimester viel ook nog eens samen met het opstarten na de vakantie op mijn werk (onderwijs). Niet helemaal raar dus dat ik me moe en futloos voelde. En nog steeds hoor, inmiddels ben ik ruim in mijn tweede trimester en de vermoeidheid is wel minder maar hij is er nog steeds. Maar dat kan ook te maken hebben met het feit dat ik níet op tijd naar bed kan gaan…

Afwachten: is alles goed?

Het eerste trimester is meteen een heel spannende periode: klopt er een hartje op de eerste echo, blijft het goed gaan, is de uitslag van de combinatie-/NIPT-test gunstig? Gelukkig waren deze dingen bij ons allemaal het geval en konden we met een voorlopig gerust hart het tweede trimester in. De keus voor combinatietest of NIPT is er een die je sinds 1 april van dit jaar kunt maken. Voor ons was het niet zozeer de vraag óf we de test lieten doen, maar meer welke test. En eigenlijk was ook dat geen moeilijke keus – hoewel ik ze het liefst allebei had laten doen. De NIPT test geeft een nauwkeurigere uitslag dan de combinatietest over drie chromosoomafwijkingen. Hoewel je nooit 100% zekerheid krijgt, was dit voor ons wel de belangrijkste reden om voor deze test te gaan. Voor alle verschillen tussen de combinatietest en de NIPT kijk je op www.onderzoekvanmijnongeborenkind.nl.

*knipoog* Klein ‘nadeel’: als je in Nederland voor de NIPT kiest, doe je mee aan een wetenschappelijke studie en krijg je puur de uitslag over de afwijkingen en eventuele nevenbevindingen (indien je dat wil). Laat je de NIPT in België doen dan is dat duurder, maar weet je wel zo rond de twaalf weken al het geslacht. En dat is voor een nieuwsgierige controlfreak als ondergetekende wel even slikken. *einde knipoog*

Acceptatie: nu al een zwangerschapsbroek!

Iets waar ik moeite mee heb gehad de afgelopen tijd is het accepteren van de eerdergenoemde moeheid en het daarmee gepaard gaande signaal van je lichaam dat je rustig(er) aan moet doen. Jezelf al veel vroeger in de zwangerschap in acht moeten nemen omdat je weet dat je er anders écht en ernstig last van gaat krijgen. Dat je al met 12 (!) weken een zwangerschapbroek aantrekt omdat de rest echt niet meer lekker zit. Vond ik heel moeilijk. Het voelde gewoon een beetje als aanstellen. ‘Daar heb je haar ook zeg, net een paar weken zwanger’, en meer van die irrationele gedachten.

Aankondiging zwangerschap

En dan de zwangerschapsaankondiging, nog zo’n ding in het eerste trimester. Medeblogger Rianne schreef eerder al eens over originele manieren om familie en vrienden op de hoogte te stellen van een zwangerschap. Wat wij hebben gedaan, kan op dat lijstje erbij: via De Gele Flamingo bestelde ik een mooie ijsblauwe trui voor Teun met de tekst BROTHER erop. Deze hebben we aan familie laten zien onder het mom ‘Kijk eens, we hebben voor Teun een nieuwe trui gekocht. Nog een beetje te groot maar in maart 2018, als hij de titel echt krijgt, moet dat goedkomen.’ Vrienden hebben we een foto gestuurd waarop hij de trui aan heeft, met dezelfde tekst erbij. Wachten tot de twaalf weken is me wederom alleen gelukt op mijn werk; familie en vrienden hoorden het nadat we een kloppend hartje hadden gezien, zo rond 9-10 weken.

Allesoverstijgende vreugde

Een mooie ‘a’ om deze eerste update mee te eindigen. Want boven alles voelen Bart en ik ons gezegend, dankbaar en gewoon ontzettend blij dat we dit wonder nog eens mogen ervaren!