Ik was zo’n moeder die altijd riep dat mijn kinderen pas een telefoon kregen nadat ze de basisschool hadden doorlopen. Was, want ik ben gezwicht.
Mijn kind was namelijk ál bijna 10 toen hij aan de smartphone ging. Uiteraard veel te laat (volgens hem), want minimaal de halve klas had er al één en ja, hij moet wel een beetje bij blijven.
Ik heb een abonnement afgesloten en een oude iPhone uit de kast getrokken en mijn kind diep gelukkig gemaakt. Eigenlijk is dat abonnement helemaal niet nodig, want 'all you need is Wifi'. Bellen doe je al lang niet meer met een telefoon, je maakt er foto’s en filmpjes mee, speelt er spelletjes op maar wat je vooral en veel doet is appen!
Eerst werk je als bijna 10-jarige je WhatsApp-profiel zorgvuldig uit, je kunt immers niet vroeg genoeg beginnen met personal branding. Na eerst 33 foto’s in verschillende outfits en poses te hebben geprobeerd is het dan toch die afbeelding van een ‘supervette’ Skylander geworden. Verder is er een studie gedaan naar de meest geschikte status. Ik heb er veel voorbij zien komen, maar deze staat er al weer een tijdje:
Nadat ik over de eerste schok heen was en van een buurjongen vernam dat het de titel van een liedje is heb ik nog even weemoedig terug gedacht aan de K3-tijd die al weer een tijdje achter ons ligt.
Als je profiel gevuld is, kun je los! Appen doe je met je opa, oma, nicht, vader, moeder en vooral iedereen uit je klas en het liefst in app-groepen. Elke klasgenoot heeft inmiddels zijn eigen app-groep, want waar ben je zonder je eigen app-groep? Dat ieder van die 25 groepen exact dezelfde deelnemers bevat is helemaal niet belangrijk. Ik app dus ik ben!
Controle
Als bezorgde ouder maak ik me wel zorgen over al dat appen. Waar hebben ze het over? Wordt er niet gepest? Je hoort en leest zoveel verhalen over cyberpesten en kinderen die via WhatsApp het leven zuur wordt gemaakt. Dus als een dief in de nacht check ik af en toe stiekem en steekproefsgewijs waar deze bijna-pubers het zoal over hebben. Tot op heden lijkt het allemaal erg onschuldig (o.a. de rekenles, tekenfilms en vakanties) en kan ik elke keer met een gerust hart de telefoon wegleggen.
Voordelen van een kind met een smartphone
Snel zag ik ook de voordelen van zoonliefs telefoon. Zo kan ik helemaal blij worden van de vele <3 en liefdesverklaringen die mij via de app ten deel vallen. En mijn dag is goed als ik een lieve foto van ons konijn Henk krijg of van de jonge eendjes in de sloot. Het zijn écht de kleine dingen die het doen! Verder is het reuze handig als je in de file staat en even kan melden dat je iets later bent om hem op te halen.
Inmiddels zijn we er helemaal aan gewend. Toen zoonlief de telefoon net had, zat hij er zowat aan vast geplakt. Tegenwoordig is de batterij vaker leeg dan vol en ligt hij veelal werkloos op de kast. Er moet immers ook nog steeds gespeeld worden, gelukkig maar!
O help...
Maar nu vindt mijn jongste zoon, die ál 7 is, dat hij ook wel aan de telefoon kan want zijn broer heeft er ook één. Hij weet dat hij moet wachten tot hij ouder is, maar aast intussen wel alvast op de mijne. “Als jij een nieuwe hebt, mag ik die wel hè mam?”
