Zuid-Frankrijk. Ik zit met manlief en kinderen op een zonovergoten camping. En die camping heeft een harstikke leuk zwembad, met van die fijne ondiepe kinderbadjes. De peuter spettert lekker rond, en babydochter drijft in zo’n gele zwemband. Allebei in hun element. Maar ik ben niet zo’n fan van het zwembad. Als moeder-met-postzwangere-hangbuik-en-kilo’tjes-die-zijn-blijven-plakken-hier-en-daar kom je er in het zwembad gewoon niet op je best vanaf. Ik zit daar, op die zwembadrand. Het is ondiep, dus benen wat opgetrokken, niet helemaal rechtop. Alle buikvetjes gezellig samengepakt in een bikini die ik ook al voor én tijdens mijn zwangerschap droeg. En dat lichaam is in de tussentijd toch wat veranderd dus erg flatterend is het niet. Nu hoor ik je denken ‘je had toch een nieuwe bikini kunnen kopen?’. Inderdaad, maar op de een of andere manier kwam ik dan steeds met een uberschattig badpakje voor de peuter thuis. Herkenbaar?
Die andere moeder in het zwembad
Terug naar dat zwembad. Er komt een schattig babymeisje in dezelfde gele zwembad als mijn babydochter aangedobberd. Haar moeder is wel zo slim om (hoe laag het water ook is) onder water mee te zwemmen en begint een praatje. Haar dochter blijkt een kleine twee maanden jonger te zijn dan de mijne. Onwillekeurig schiet door mijn hoofd dat ik dan in dat hele ontzwangeren-proces, inclusief het verliezen van de kilo’s, wat verder zou moeten zijn. Uiteindelijk staat de moeder in kwestie op, geen buikje te bekennen! Een echte #fitmom, waar ik me toch de #notsofitmom voel. Beide dochters dobberen in mijn buurt, en manlief wil een foto nemen. Ik wil nog roepen: ‘dit is niet mijn meest flatterende houding!’ maar hou me in, want ik zou het niet leuk vinden als ik later helemaal geen foto’s met mijn dochters in het zwembad heb. Dus de benen nog iets hoger zodat de buik bedekt is en lachen maar! Hmm, eigenlijk best een leuke foto.
Wat is nou echt belangrijk?
Dan richt ik me weer op mijn dochters, en probeer ik er niet teveel bij stil te staan hoe ik er in een bikini uitzie. Ondanks dat het me niet heel erg raakt blijft dat toch lastig. In een zwembad vergelijk je je automatisch met andere mensen. En ik weet ook dat ik tevreden moet zijn: twee gezonde zwangerschappen, twee gezonde dochters, en ik een gezond lichaam. Dat is alles wat telt toch? Dat is in ieder geval altijd wat ik altijd van iedereen hoor en waar ik ook achter sta, maar betekent dat dat ik niet een heel klein beetje ontevreden mag zijn met hoe mijn lichaam eruit is gaan zien ná de zwangerschappen? Terug naar het zwembad. Mijn dochters genieten, en ik geniet met ze mee. Na de vakantie duik ik de sportschool wel weer in. En misschien toch maar eens op zoek naar een nieuwe bikini ;-)
Headerfoto: Shutterstock
