4 x waarom spelen met speelgoed belangrijk is voor je kind

Kinderen horen te spelen, toch? Kinderen hebben een geweldige fantasie en zijn dan ook dol op speelgoed. Wat zijn 4 belangrijke redenen waarom spelen met speelgoed  voor kinderen zo belangrijk is? 1. Goed voor de motoriek Spelen in het algemeen is belangrijk voor de...

Spuitluier: alles wat je moet weten over spuitluiers

In dit artikel gaan we het hebben over een onderwerp waar alle ouders (en oppas, grootouders en iedereen die met baby's omgaat) een hekel aan hebben: spuitluiers. Ja, we weten allemaal wat het is, namelijk die ongelukkige situatie waarbij je baby zo'n explosieve berg...

Moedermelk sieraden: De trend van 2023

Ben je zwanger, of ben je onlangs moeder geworden? Dan is dit artikel speciaal voor jou! Alle nieuwe moeders mogen dit artikel onder geen beding overslaan. We vertellen namelijk over dé sieradentrend van 2023 voor kersverse moeders: Moedermelk sieraden. Het is een...

Gender reveal ideeën, tips voor de leukste gender reveal party

Organiseer een onvergetelijke gender reveal party en deel de magie van de onthulling van het geslacht! Een zwangerschap is sowieso speciaal, maar een gender reveal maakt het nog een beetje specialer. Je deelt dan namelijk iets met mensen die je liefhebben. Het...

Voorbereiden op de middelbare school, hoe doe je dat?

De basisschooltijd vliegt voorbij en het einde van de basisschool nadert. Het was toch nog maar gisteren dat je je kind afzette in de kleuterklas? Nu zwaai je haar of hem bijna uit naar de brugklas. Een grote verandering, van het vertrouwde klasje naar een nieuwe...

Ik keek op het scherm en zag niets bewegen! Helemaal niets. De verloskundige maakte voor de vorm nog een inwendige echo, maar het was meer dan duidelijk. Ons kleine mini-mensje was gestopt met groeien met ongeveer 9-10 weken. Na een onzeker jaar was ook de tweede zwangerschap geëindigd in een miskraam. Dat de eerste echo perfect was, maakte de klap extra groot.

Verdoofd door het verdriet

En dan mag je naar huis met de wetenschap dat je zwangerschap gaat eindigen in een miskraam. Ontelbaar veel tranen heb ik gehuild. Ik heb me ziekgemeld op mijn werk en mijn vriendinnenweekend gecanceld. Ik had me erop verheugd ze het goede nieuws te vertellen, en nu zat ik thuis op de bank vol verdriet. Gelukkig konden we snel in het ziekenhuis terecht en werd na 7 dagen het vruchtje verwijderd tijdens een curettage. Een emotionele dag, maar daarna kon voor mijn gevoel het herstel beginnen.

Mindfuck

Ik heb me zo vaak afgevraagd of ik iets had kunnen doen om het te voorkomen. Had ik niet moeten hardlopen? Heeft dat ene wijntje verschil gemaakt? Ik had het wel druk gehad op het werk, misschien toch te veel stress? En ga zo maar door. Die gedachtestroom was op sommige momenten niet te stoppen. Hoe vaak de verloskundige, de gynaecoloog en zelfs Google me ook vertelde dat het niet uit had gemaakt. Het zat in mijn hoofd!

Dooddoeners

‘Je weet nu tenminste wel dat je zwanger kunt worden’ was een veelgehoorde oneliner. Een andere favoriete dooddoener was ‘Je moet maar zo denken, het kindje was niet levensvatbaar’. Ik weet dat deze opmerkingen goed bedoeld zijn, maar voor iemand die een miskraam doormaakt zijn ze nutteloos. Je kunt beter een knuffel geven en zeggen dat je meeleeft.

Wel of niet vertellen

Misschien had ik het niet moeten vertellen, dan waren de dooddoeners me bespaard gebleven. Maar dan had ik ook veel begrip en medeleven moeten missen. Op mijn werk kreeg ik alle ruimte fysiek en mentaal te herstellen. Juist door het begrip van mijn werkgever, was ik na een paar weken weer klaar om te gaan werken. De tweede keer dat het misging was ik tegelijk uitgerekend met mijn schoonzusje. We zijn steeds heel open geweest, en dat heeft zo goed gedaan. Toen ze me belde om te vertellen dat hun zoontje was geboren mochten mijn tranen er ook zijn.

Klaar voor een nieuwe zwangerschap

Na een miskraam komt op een bepaald moment de grote vraag “zijn we klaar voor een nieuwe zwangerschap?” Wanneer ben je er klaar voor? Ik was er nooit klaar voor. Maar de wens voor een kindje was zo groot dat we er wel weer voor gingen. Na een half jaar was het raak. Ik was pas 5 weken toen de eerste bloeding kwam. Ik heb nog even gehoopt dat het onschuldig was, maar een paar uur later wist ik het zeker. Ook deze zwangerschap eindigde in een miskraam. Gelukkig hielp het toeval ons een beetje en werd ik meteen de volgende maand opnieuw zwanger.

Een wonder, echt een wonder.

Zwanger na een miskraam

Van echo naar echo, naar echo, naar echo. Ik ben de tel kwijt, maar man-o-man wat hebben wij veel echo’s gehad in het ziekenhuis. De meest spannende was de 9 weken echo. Wij hadden toen de pech dat een onervaren coassistent de echo mocht maken. Ze kon het hartje niet vinden! Ik heb mijn ogen dichtgedaan en op de gynaecoloog gewacht. Binnen een seconde had hij het hartje gevonden. Lijkbleek maar dolgelukkig gingen we naar huis. Op naar de volgende echo.

Een kerngezonde zoon!

Omdat we zo blij waren durfde ik niet te klagen. Van begin tot eind was ik een soort overdreven ras-optimist. Op een gegeven moment zei een vriendin “het mag ook best even niet leuk zijn, he!” De onzekerheid en het minimale vertrouwen in mijn lijf overheersten eigenlijk de hele zwangerschap. Na de 20 weken echo werd dat wat beter, maar vanaf het moment dat mijn verlof startte begon het weer. Ik wilde zo graag voor ons kindje zorgen! Met 36,5 week is onze zoon geboren! Een beetje vroeg, maar kerngezond.

Op verzoek van de schrijfster is dit blog anoniem gepubliceerd, naam is bij redactie bekend.