Wanneer ik tot over mijn oren verliefd ben op mijn kind

Ik heb net mijn laptop opengeklapt om even te werken in de Bagels & Beans en terwijl ik wacht tot ie opgestart is staar ik wat naar buiten als ik ze zie lopen: opa, oma en kleindochter. Oma draagt haar kleindochter op haar arm en kijkt liefdevol naar het schattige meisje met haar bos krullen. Alle drie lachen ze en het geluk spat eraf. Ik glimlach en ik bedenk me dat ze er samen vast een heerlijke dag van gaan maken. Of misschien is het hun wekelijkse oppasdag, net als die van mijn ouders vandaag. En dan voel ik het ineens: ik smelt, heb kriebels in mijn buik en denk aan mijn eigen zoontje. Lieve help! Ik ben verliefd op mijn kind…

Verliefd op je kind, kan dat?

Voordat ik moeder werd hoorde ik het regelmatig van mensen-met-kinderen: ik ben zó verliefd op mijn kind! Dan lachte ik beleefd, mompelde ongetwijfeld ook nog iets van ‘hm-m ja, snap ik’, maar eerlijk gezegd kon ik me er absoluut geen voorstelling van maken. Dat je dol bent op je kind, oké, maar verliefd? Met vlinders en alles? Gekkie. Dat is toch iets voor geliefden? Nu ik bijna twee jaar moeder ben kan ik er echter niet meer omheen en moet ik het maar eens toegeven. Af en toe word ook ik overvallen door dat gevoel: kriebels, vlinders, het gevoel dat je ter plekke smelt, de hele shabam. Yup, ook ik ben verliefd op mijn kind. En niet zo’n klein beetje ook! Sterker nog – en dat zal zijn vader niet leuk vinden – ik ben nog nooit zo verliefd geweest als ik ben op mijn eigen kleine peuter-to-be met zijn blonde krullen, grote blauwe ogen en prachtige lange wimpers.

(Heb je al een teiltje nodig? Of is het herkenbaar?)

Dat gevoel van verliefdheid komt opzetten op de meest onverwachte momenten. Voor anderen ogenschijnlijk nietszeggende gebeurtenissen. Maar voor mij zijn ze juist alleszeggend, gelukmakend en ik word er zó blij van dat ik wel van de daken wil schreeuwen dat ik het allerleukste en knapste kind van de wereld heb:

• Als ik hem ’s avonds in bed leg, zeg dat ik van hem hou, en hij fluisterend terugzegt ‘housjou’
• Als we ’s ochtends nog even met z’n drieën in bed liggen en hij om de beurt bij mij en bij mijn vriend gaat ‘koelen’ (kroelen)
• Als hij schaterlacht als zijn papa hem kietelt
• Als ik aan het werk ben, mijn vriend zijn papa-dag heeft en ik foto’s en filmpjes krijg waarop ze het samen fijn hebben
• Als hij heel lief alleen aan het spelen is en hele gesprekken voert in zijn eentje
• Als ik andere mensen heel gelukkig zie zijn met hun kind of kleinkind, zoals het stel met hun kleindochter vandaag
• Als hij ineens iets nieuws kan. Ook al betekent dat dat ik nu écht nooit meer rustig naar de WC kan omdat hij met zijn kleine tengeltjes bij de deurklink kan…
• Als hij ineens iets nieuws durft, zoals zelf van de glijbaan. En dan nog een keer wil. En nog een keer. En nog een keer. En nog een keer.
• Als hij zijn knuffelmomentje heeft en zegt ‘aaien’, mijn gezicht aait en vervolgens zegt ‘kroelen’ en dan zijn armpjes om mijn nek slaat
• Als hij datzelfde doet bij zijn papa (dubbel smelt)
• Als ik vraag: ga je zo lekker slapen? En hij dan knikt en heel zoet ‘jaaa’ zegt. (zeldzaamheid, moet ik toegeven)
• Als ik voordat ik ga slapen nog even zijn kamertje in loop om ‘m in te stoppen, z’n speentje te geven en hij in zijn slaap iets zegt en weer verder slaapt
• Sowieso: als ik naar hem kijk als hij slaapt <3
• Als zijn opa en oma binnen komen en hij een grote lach op zijn gezicht krijgt. En vervolgens de boel in huis afbreekt omdat ie van gekkigheid niet weet waar hij het moet zoeken
• Als we samen fietsen – hij voorop – en hij alles benoemt wat hij ziet: molen, paard, schaap, auto, fiets, auto, koe, auto, tractor, wolk, trein, auto
• Als hij even niet weet hoe iets heet en er gewoon een brabbelwoordje van maakt, en mij dan aankijkt op een manier: je begrijpt wel wat ik zeg, toch?
• Als hij tijdens het voeden zijn handje op mijn wang legt
• Als ik vraag of hij iets leuks wil doen (kinderboerderij, spelen in de speeltuin) en hij van enthousiasme met overslaande stem ‘ja!’ zegt
• Als hij woordjes verkeerd nazegt en er zijn eigen versie van maakt. Zoals laatst toen we in Berlijn waren en hij een Duits V-Tech autootje kreeg van een serveerster en vervolgens de rest van de dag ‘Lokie!’ riep. En wij pas een dag later begrepen dat hij het autootje napraatte, dat ‘Los geht’s!’ roept
• Als hij iemand op straat ‘hallo’ hoort zeggen – niet eens tegen hem – en heel hard terugroept ‘hajjo!’
• Als hij een dier ziet en mij vragend aankijkt: ‘aaien?’ En dan met name als het gaat om dieren die doorgaans niet zo aaibaar zijn, zoals een mier, een pad of een voorbijvliegende reiger.
• Als hij me met grote lach enthousiast begroet als ik thuis kom na het werk (ik kan nu al niet wachten <3)

Herkenbaar? Op welke momenten ben jij tot over je oren verliefd op je kind?