5 tips om lekker te slapen tijdens je zwangerschap

Dat een zwangerschap gepaard gaat met de nodige kwaaltjes en ongemakken is wel algemeen bekend. Niet goed slapen tijdens je zwangerschap is een veel gehoorde klacht. Ook zit je de dag vaker op het toilet, beweeg je jezelf wat langzamer voort en als je pech hebt ben je...

Steek een kaarsje aan op Wereldlichtjesdag

Op Wereldlichtjesdag, dit jaar op zondag 8 december 2024, worden over de hele wereld kaarsjes aangestoken voor overleden kinderen. De dagen worden weer korter: het is sneller donker. Samen zoeken we de warmte op in onze huiskamers. In veel gezinnen gaat dit samen met...

3 x een leuk voorleesboek als kraamcadeau

Afgelopen mei ben ik voor het eerst moeder geworden en hoewel ik nog wel wat kinderloze vriendinnen heb, behoren mijn vriend en ik tot de laatsten in onze vriendenkringen die aan kinderen zijn begonnen. Dat betekent dat ik al talloze keren kraamcadeaus heb mogen...

Adventskalender maken – Gratis Printable

Als je net als ik gek bent op kerst, heb je er misschien ieder jaar al eentje hangen. Ik heb het over een adventskalender: aftellen naar kerst! Vroeger kreeg ik er altijd eentje van wijlen mijn oma, met van die surrogaatchocolaatjes. Deze traditie wil ik dit jaar weer...

7 leuke uitjes in de kerstvakantie

Zin om van de bank te komen na de kerstdagen? Natuurlijk kun je het thuis gezellig maken, maar ik kan me voorstellen dat je na het binnen zitten met de kerstdagen er wel op uit wil met de kinderen. Even naar buiten als het droog is, of een leuke activiteit doen samen....

Zodra ons zoontje ligt te slapen, rolt er een traan over mijn wangen. Een traan gevuld met blijdschap en verdriet. Zo mooi en onwerkelijk dat ik het kleine mannetje in dit grote bed nu mijn zoon mag noemen. Hij is er echt. Ons gezinsleven is begonnen.

Het verdriet dat er is wordt veroorzaakt door het gevoel van afscheid, afstand en afsluiten. Hoewel we het begin van het leven van onze zoon – zijn leven vóór onze adoptie – actief in herinnering zullen houden in verhalen en foto’s, is er hier duidelijk een einde van een – voor hem – bekende tijd en daarmee de start van een nieuw hoofdstuk. Een hoofdstuk met twee mensen die hun hart openstellen naar hem en er altijd zullen zijn.

Hoe mooi dit ook klinkt, het zal een proces van wennen en aftasten worden. Dat weten we uit de vele informatie die we hebben gelezen en geleerd, maar ook zeker van alle adoptieouders die we in de loop der jaren hebben gesproken.

Wennen aan elkaar

luiers in verzorgingstas - adoptie gezinsleven is begonnen

Voorzichtig wordt er op de deur geklopt. Manlief komt terug in het appartement waar we de eerste dagen na de adoptie verblijven. Hij heeft boodschappen gehaald om in onze eerste levensbehoeften te voorzien. Er komen weer traantjes zodra ik mijn man met luiers zie lopen: hij is nu echt papa en daar horen ook luiers bij, eindelijk! We proberen heel rustig de boodschappen een plekje te geven en gaan dan in de tuin zitten om even bij te praten van de intense ochtend na de eerste ontmoeting met onze zoon.

Vol trots vertel ik over de eerste glimlach die ik kreeg, over hoe snel hij in slaap viel en hoe fijn ik naast hem kon liggen. Het voelt nog zo onwerkelijk, terwijl ik buiten naast zijn slaapkamer zit. Ondertussen genieten we van de zon die schijnt. Ook drinken we wat en proberen we iets te eten. Dat zouden we bijna vergeten. We maken een soort van planning voor de rest van de dag met het schema uit het weeshuis als leidraad voor de eet- en slaapmomenten.

Zijn biologische mama

De tijd lijkt te vliegen, want de slaapuurtjes zijn zo voorbij en het is tijd om onze zoon rustig wakker te laten worden. Ik ga naar hem toe en hij lijkt te weten dat alles veranderd is. Rustig kijkt hij me aan. Er is geen schrik te zien, maar meer een rustige observatie van zijn kant. Van papa kan hij nog vrij weinig hebben, dus ben ik wat meer op de voorgrond.

We nemen onze tijd op bed om elkaar te bekijken. Wat een prachtig mannetje zie ik. Vol ongeloof denk ik aan het feit dat ik zijn mama nu mag zijn. De gedachte aan zijn biologische mama flitst door mijn hoofd. Wat moet dat een dappere vrouw zijn om deze keuze voor het kleine mannetje te hebben gemaakt.

Achterstand in zijn ontwikkeling

adoptie gezinsleven is begonnen - kind met kleurboek

Uitgebreid nemen we de tijd om zijn kleertjes aan te doen. In de woonkamer hebben we wat speelgoed op het tafeltje gelegd. Zodra het kleurboek open gaat, gaat hij kleuren. Het is fijn en schokkend om zijn motoriek te zien. Ik zie dat er een achterstand is op de manier hoe hij kleurt.

Ik voel meteen een diepe pijn: wat heeft dit lieve jongetje veel moeten missen. Er zal goed voor hem zijn gezorgd, zeker gezien de hoeveelheid andere kinderen om hem heen had hij het slechter kunnen treffen. Toch is er een gemis geweest in zijn motorische ontwikkeling. Voor ons geen reden tot zorg, want met veel liefde, geduld en aandacht hopen we de kleine man eerst te laten wennen en dan te laten ontdekken wat hij allemaal kan.

Dichter bij papa

Als papa gaat tekenen, komt hij wat dichterbij, want dat wil hij dolgraag zien. Zo zitten de twee mannen een paar minuten rustig naast elkaar te kleuren. Als na het kleuren de speelgoedauto’s tevoorschijn komen, wordt er vooral gekeken wat papa ermee doet. Eerst de kat uit de boom kijken en erna racet hij met de auto’s over de tafel.

Kort erna gaat het over in botsen en later gooien. Duidelijk overprikkeld van alle indrukken, til ik hem op en neem hem op schoot. We gaan samen op de bank zitten om hem rustig te krijgen. Er zit veel pit in het jongetje. Veel meer dan dat er beschreven staat in de overdrachtsdocumenten. Die enorme pit, die drive, heeft hem gebracht waar hij nu is. Want anders was hij er misschien niet eens geweest.

Gezinsleven-is-begonnen vader en zoon

Lees hier alle delen van ‘De weg naar adoptie’