10x de leukste buitenactiviteiten voor peuters

De dagen worden langer en de temperaturen gaan omhoog. Het is weer lente! Een fijne tijd om weer zo veel mogelijk buiten te zijn met je peuter. Maar wat kan je allemaal gaan doen? Bekijk hieronder de 10 leukste buitenactiviteiten voor peuters en verveel je geen...

4 x waarom spelen met speelgoed belangrijk is voor je kind

Kinderen horen te spelen, toch? Kinderen hebben een geweldige fantasie en zijn dan ook dol op speelgoed. Wat zijn 4 belangrijke redenen waarom spelen met speelgoed  voor kinderen zo belangrijk is? 1. Goed voor de motoriek Spelen in het algemeen is belangrijk voor de...

Spuitluier: alles wat je moet weten over spuitluiers

In dit artikel gaan we het hebben over een onderwerp waar alle ouders (en oppas, grootouders en iedereen die met baby's omgaat) een hekel aan hebben: spuitluiers. Ja, we weten allemaal wat het is, namelijk die ongelukkige situatie waarbij je baby zo'n explosieve berg...

Moedermelk sieraden: De trend van 2023

Ben je zwanger, of ben je onlangs moeder geworden? Dan is dit artikel speciaal voor jou! Alle nieuwe moeders mogen dit artikel onder geen beding overslaan. We vertellen namelijk over dé sieradentrend van 2023 voor kersverse moeders: Moedermelk sieraden. Het is een...

Gender reveal ideeën, tips voor de leukste gender reveal party

Organiseer een onvergetelijke gender reveal party en deel de magie van de onthulling van het geslacht! Een zwangerschap is sowieso speciaal, maar een gender reveal maakt het nog een beetje specialer. Je deelt dan namelijk iets met mensen die je liefhebben. Het...

In de badkamer van de verlossuite zijn de douchekop en ik inmiddels onafscheidelijk geworden. De ruimte is mijn domein, ik bepaal volledig wat er gebeurt en door wie. Een comfortabel gevoel voor deze controlefreak. Dit is mijn persoonlijke bevallingsverhaal. Toegegeven, het moment waarop mijn maag besluit Marco’s nasi er met kracht uit te gooien is wellicht niet het beste stukje uit mijn bevallingsverhaal. De verpleegkundige lijkt echter niet onder de indruk. “Je kan het maar kwijt zijn”.

Het is rond middernacht en de verloskundige en Marco begeven zich in de ruimte naast mij, waar alles gereed staat voor de ontknoping. Marco focust zich op een thriller van zijn favoriete schrijver en ik hoor wat geklets.

Wat een gezeik

Wanneer de opening groter en groter wordt, verplaats ik mij naar het bed waar ik op verlost hoop te worden. De weeën worden sterker en ik krijg de behoefte dit kenbaar te maken. Ik kies dan ook na afloop van iedere wee voor de leus: “Wat een gezeik!” Geen originele uitspraak, zeker niet wanneer je hem regelmatig herhaalt, echter vind ik de woordkeus acceptabel en helpend.

Als de golven elkaar sneller opvolgen en ik mijn slogan nogmaals uitroep, antwoordt de verloskundige enkel met het kalme en liefdevolle “Ja hè”. De beste reactie ooit, zeker gezien haar intonatie die ik onmogelijk juist kan verwoorden. Ze vindt het echt gezeik voor me, niets minder! Wat een kanjer.

Oerkrachten door mijn lijf

Ik merk dat de rollen verschuiven. Ik heb nu sturing nodig en mijn kanjer voelt dit haarfijn aan. Ze heeft de afgelopen uren mijn vertrouwen binnengesleept en nu is het aan mij om te luisteren. Kortere pufjes, geen geluid maken, op mijn linkerzij omdat Pim (mijn zoon in mijn buik) dat fijner vindt. Ik roep ‘nee’ en doe ‘ja’. Wat een gezeik.

Kort na mijn gemopper voel ik de oerkrachten door mijn lijf gieren. Het gaat gebeuren, ik kan geen kant meer op, onze zoon komt eraan!

“Ik noteer even dat we gaan persen”, zegt de verpleegkundige, het vierde teamlid dat weer is aangeschoven. Ik geef haar geen ongelijk. Heel normaal anno 2020, we leggen alles vast. En zeg nou zelf: dit is niet zomaar iets. Eerst maar even noteren.

Teamwork
pasgeboren-baby-bij-moeder

Daar gaan we dan. Met beide handen bewerk ik die van Marco, de verpleegkundige strekt mijn rechterbeen die in de kramp schiet en de verloskundige focust zich op de finish. Ik slaag er niet volkomen in de decibellen te beperken, daarvoor bied ik mijn excuus nog weleens aan. Na een kort en krachtig slot komt ons nieuwe mensje tevoorschijn. Warm, glibberig, schattig en krijsend. Een handje naast het hoofd en in zijn arm de streng.

“Mooie koek!” hoor ik de verpleegkundige even later zeggen. ‘Een goeie koek, wat een briljant idee!’ schiet er door mijn hoofd. Even later hoor ik dat er wordt gesproken over drie vaten en besef ik me: het ging over de moederkoek. Of beter gezegd; Pims koek. Geen Glacé voor mij, maar hij heeft daarbinnen een mooie koek gehad. De bofkont.

De volgende dag keren we huiswaarts, met een prachtig gezinslid, een mooie bevallingsverhaal en voor mij een levensles rijker. Ik hoef het niet alleen te doen. Zelfs baren niet.

beschuit-met-blauwe-muisjes

Wil je meer lezen? Check dan onze andere persoonlijk bevallingsverhalen waarin we alles vertellen over wat je moet weten over de bevalling.