Wil je je vruchtbare dagen en ovulatie berekenen? Lees dan snel verder voor meer informatie en gebruik onze gratis tool om je vruchtbare dagen te berekenen.

Tijgeren is een fase van de motorische ontwikkeling. De baby ligt op de grond, zet zich af met zijn voeten en trekt zichzelf naar voren met zijn armen. Het verschilt sterk per kind wanneer het leert tijgeren. Sommige kinderen tijgeren lange tijd, andere kinderen slaan de fase van tijgeren over en gaan meteen kruipen.
Ieder kind ontwikkelt zich in eigen tempo en op een eigen manier. Hierdoor weet je niet wanneer en of je kind gaat tijgeren. Draait je kind rondjes op zijn buik? Dan kan het zijn dat je kind binnenkort gaat tijgeren.
Als je kleintje net geboren is, dan is dat natuurlijk de grootste mijlpaal in jullie leven, maar er volgen er nog veel meer in de jaren daarop. Het begint met het eerste contact maken met je baby. Met name de eerste lach van je baby zal nog lang in je geheugen gegrift staan. Na die eerste lach gaat het snel. Voor je het weet begint je baby te grijpen met de handjes en leert je baby omrollen op de gron. Daarna probeert je baby zich met behulp van zijn handen en voeten zich op zijn buik naar andere kanten te draaien, om de wereld voor zichzelf nog groter te maken. Het kan zijn dat hierna de volgende mijlpaal wordt bereikt: het leren tijgeren. Kan je kind eenmaal tijgeren dan gaat het ook nog leren zitten, leren kruipen en leren lopen. De ontwikkeling van je kind is een grote ontdekkingstocht, waarin jij je baby vrijheid moet geven, maar ook soms moet begrenzen. Zeker als je baby er echt op uit gaat, wanneer je baby bezig is met tijgeren moet je je kind behoeden voor gevaren en goed weten hoe baby’s het woord nee leren begrijpen. Het ene kind is het andere niet. Sommige kinderen kunnen niet wachten met hun ontdekkingstocht, willen continue leren, spelen en ontwikkelen. Bij andere kinderen moet je de beweging van je baby stimuleren. Ook de volgorde van de verschillende fases in de ontwikkeling verschilt sterk per kind. Zo zal het ene kind zonder te tijgeren of te kruipen al voor het eerste levensjaar opstaan en gaan lopen. Terwijl een ander kind pas na anderhalf jaar begint met tijgeren. Dat is natuurlijk niet gek. Je hebt kinderen die graag stilzitten en van een afstandje observeren, maar ook kinderen die graag willen bewegen en alles van dichtbij willen bekijken.
Je weet vooraf nooit zeker of je kind gaat tijgeren en ook niet wanneer je kind het gaat doen, gemiddeld gaat een kind tijgeren vanaf zeven maanden, maar er is zeker geen reden tot bezorgdheid als je baby op dat moment nog niet tijgert. Iedere ontwikkeling verloopt anders. Wat je eventueel kunt doen als je kind niet uit zichzelf leert tijgeren, is je baby stimuleren door je kind af en toe op zijn buik te leggen en vlak voor je baby gaan zitten met een favoriet speeltje. Verwacht echter niet dat het je baby nu meteen lukt om te tijgeren. Iets nieuws leren heeft tijd nodig en je baby moet gemotiveerd zijn. Veel meer dan af en toe stimuleren, kun je niet doen. Je baby moet zelf de ontdekkingstocht aangaan; forceren werkt vaak averechts, dan heeft je baby er juist geen zin meer in. Als het stimuleren niet helpt en je blijft je zorgen maken. Of als de twaalf maanden zijn gepasseerd en je kind doet nog geen poging om vooruit te komen, dan kun je contact zoeken met het consultatiebureau en je laten adviseren.
In de periode voordat je baby begint met tijgeren kun je vaak al aan zien komen dat je kind gaat leren tijgeren. Wat doet je kind voorafgaand aan het tijgeren?
Heb je je baby deze stappen zien doorlopen, dan is de kans groot dat de volgende stap eraan gaat komen: het tijgeren. Je kind gaat zich liggend op zijn buik afzetten met zijn voeten en trekt zichzelf met zijn armen naar voren. Tot zijn eigen stomme verbazing en vol trots merkt hij dat hij vooruit kan komen. Er gaat een nieuwe wereld voor je kleintje open, want door te tijgeren kan hij zich verplaatsen en in elke hoek van de kamer komen.
Tijgeren is voor je baby de eerste manier om vooruit te komen, om verder te komen dan een enkele plek. Dat kan voor je baby niet anders dan leuk zijn. De wereld is voor hem ineens veel groter. Hij kan overal komen, waar hij maar wil en zal dit ook doen. Iedere hoek van de kamer wordt bezocht en geïnspecteerd. Alles wat je kind onderweg tegenkomt, wordt vast gegrepen, nauwkeurig bekeken en in de mond gestopt. Lades, kasten en deuren worden open getrokken waar mogelijk. Alles wat erachter of erin zit, wordt ook een voor een bestudeerd. Komt je baby een laag meubelstuk tegen, dan probeert je kind er misschien op te klimmen. Als een ware detective ontdekt je kind de complete ruimte om hem heen.
Als je kind bezig is met leren tijgeren dan ben je daar als ouder natuurlijk super trots op. Het ziet er super schattig uit, zo’n klein hummeltje die over de grond sleept en met grote ogen de wereld om hem heen bewondert. Toch kom je er ook al achter dat het leren tijgeren ook een andere kant heeft. Het is naast leuk, ook best vermoeiend, want doordat je baby nu vooruit komt, moet jij je bezig gaan houden met de veiligheid van je kleintje. Een huis is voor een volwassene wel veilig, wij weten precies wat wel en niet kan, maar een kleintje weet nog niks van de grote, boze wereld om hem heen. Daarom moet jij als ouder hem niet alleen stimuleren om te ontdekken, maar ook beschermen tegen gevaar. Dit kun je doen.
Je kiest zelf hoe veilig je je huis maakt. Sommige ouders willen dat alles veilig is. Andere ouders willen dat er ook nog wat over blijft om te begrenzen, zodat hun kind leert wat wel en wat niet mag.