Het leven van een jongensmoeder

Rollenpatronen, ik dacht altijd dat het aangeleerd gedrag was en dat typische jongens- en meisjesdingen door onze maatschappij zijn geconditioneerd. Ondertussen weet ik beter en kan ik mezelf een jongensmoeder noemen. Diep verstopt in ons DNA is een blauwdruk gemaakt voor de verschillen tussen jongens en meisjes. Na 9 jaar jongens opvoeden, weet ik ondertussen dat je die verschillen beter kunt omarmen dan ertegen te vechten.

Want ja, ik moet bekennen, er was een fase dat ik heel erg bezig was met het zorgen dat de jongens stil zaten, geen lawaai maakten, en vooral niet ‘druk’ deden. Dat ik probeerde om ze aan tafel te krijgen om te knutselen of bordspelletjes te spelen. Vechten tegen de bierkaai. Want al zei ik het 100 keer, er was simpelweg geen houden aan. En als ik daaraan terugdenk, ben ik bang dat ik echt veel te veel energie heb gestoken in corrigeren in plaats van energie te steken in het gewoon méédoen met ze.

Laten gaan

Het moment herinner ik me nog precies. Ik las een artikel waarin beschreven werd dat je jongens gewoon jongens moest laten zijn. Wat een eye-opener was dat, zeg. Bomenklimmen hoort erbij. Gewoon laten gaan die gasten. Zolang er geen al te grote risico’s aan zitten en ze geen problemen voor anderen veroorzaken moet je ze zelf hun grenzen laten verkennen, was het advies.

Dus met angst en beven heb ik dat advies ter harte genomen. Ik heb me niet langer geërgerd aan het feit dat mijn zonen met regelmaat in twee razende furies veranderen die van boven naar beneden door het huis denderen. Dat is trouwens meestal na school of als ze mee zijn geweest op visite en urenlang hun beste gedrag hebben laten zien. Zodra we dan één voet thuis over de drempel zetten is de koek op en moet de energie eruit.

Jongensmoeder: dit kun je verwachten

Moeders van nog kleinere zoontjes; wees gewaarschuwd! Want ook jullie gaan als jongensmoeder ervaren wat de gevolgen zijn van dit typische jongensgedrag.

• Spijkerbroeken zijn wegwerpartikelen. Na een week of zes – als het meezit – zitten de gaten op de knieën. (Die trend van die gescheurde broeken, ik weet zeker dat die is uitgevonden door een jongensmoeder. Mijn eeuwige dank hiervoor! ;)). Ik heb trouwens heel veel verschillende merken jeans geprobeerd en helaas, allemaal net zo snel stuk.
• Neuzen van schoenen zijn per definitief kaal. Het is even slikken als de schoenendoos nog niet eens met het oud papier is opgehaald en het is al zo ver: kale neuzen. Niet mee zitten en gewoon laten aantrekken zolang er geen gat in zit. Al hun vriendjes zien er precies zo uit.
• Je kunt de speelgoedwapens boycotten… maar zelfs al komt er geen NERF-gun in huis, dan worden takken, lege keukenrollen en PVC-buizen als pistool of zwaard gebruikt. Zo spelen ze politie, cowboy, ridder en piraat. En dit gedrag is van alle tijden, zelfs al staat de wereld nu in brand door aanslagen… Hun spel is nou eenmaal onschuldig en hoort er bij.
• Het beste halfuurtje van de dag is de tijd voor het slapengaan… als er gestoeid wordt met papa. De kussens vliegen door de kamer en de heren rollen over de grond. Laten gaan, niks van zeggen en gewoon meedoen is de beste remedie.
• Maar goed nieuws! Ze stellen het zo op prijs dat we samen spelen en stoeien, dat ze nog steeds, zelfs al worden ze groter, heerlijk komen knuffelen bij je. Alleen niet openlijk in de klas natuurlijk, want hun vriendjes moeten het niet zien, haha.

Children, brothers, playing at home, tickling feet laughing and smiling

Liever een dochter?

Ja, ik heb als jongensmoeder wel eens nagedacht of ik het jammer vind dat ik geen dochter heb. Ik zeg wel een gekscherend ‘waar kan ik jullie inruilen voor een meisje?’ als er weer eens een mop over scheten aan tafel wordt verteld en de jongens bijna onder tafel liggen van het lachen. Of ik denk aan de jaren die nog komen gaan en vraag me af of ik dan met mijn volwassen zonen nog wel een intensieve band zal hebben.

En op zo’n moment denk ik dan aan de verhouding tussen mijn schoonmoeder en mijn man en weet ik: dat zit wel goed. Dat is niet minder dan de moeder-dochter relatie die ik heb met mijn moeder. Dan ga ik gauw even kijken in hun slaapkamer, geef ze een kus en zijn alle kleine ergernissen als sneeuw voor de zon verdwenen.