Statig staan ze daar, keurig in het gelid. Sommige hebben alweer een volle bos op hun kop, andere nog niet. Knotwilgen, daarover heb ik het. Onmiskenbaar mijn favoriete bomen. In het Nationaal Park ‘De Biesbosch’, zeer dicht bij mijn huis, stikt het ervan, maar ook in de Rhoonse grienden vind je prachtige exemplaren. De bomen hebben natte voeten nodig en staan derhalve aan de waterkant.

Mijn eiland heeft te maken met zoetwatergetijde; doordat de rivieren in directe verbinding staan met de zee is er zelfs in het natuurgebied sprake van eb en vloed. Dit geeft leven aan diverse bloemen die hier in groten getale voorkomen en die in de lente als een dikke, gele deken de voeten van de bomen bedekken: spindotters. Prachtig!

Knotwilgen mijn favorieten bomen

Dordrecht is niet de enige streek met een grote hoeveelheid knotwilgen. Vanaf Dordrecht op slechts een half uurtje rijden richting Rotterdam is er een werkelijk sprookjesachtig bos van knotwilgen ontstaan, ook wel ‘griend’ genoemd. De knotwilgenroute kun je wandelen in de Rhoonse grienden, Rhoon ligt onder de rook van Rotterdam.

Sprookjesbos van knotwilgen in de Rhoonse grienden

Iedere keer dat ik er kom word ik direct omringd door het griend. De kleine paadjes geven me een gevoel van geborgenheid. Overal waar je kijkt, zie je bomen in de meest uiteenlopende vormen. Vele zijn al hol en huisvesten enorme varens, sommige vallen bijna om, daardoor prachtige doorkijkjes vormend. Het water stroomt gestaag, leven gevend aan diverse insecten. De zon schijnt haar zachte stralen tussen de takken door, schaduwen op de grond toverend. Die mooie, zachte mossen op de stammen maken dat je het niet kan laten éven te voelen. Meerdere vogels fluiten en tjirpen, ik vraag me altijd af wat ze roepen. Geven ze aan elkaar door dat er weer mensen zijn?

Het bos is oud. Dat voel je aan alles. Wanneer ik tijdens een wandeling een moment plaatsneem op een van de bankjes en mijn boterham nuttig, hoor ik de takken en bladeren fluisteren over lang vervlogen tijden. In hun ruisen hoor ik hoe het was en wanneer ik mijn ogen sluit, ben ik daar in die tijd. De tijd waarin de griendwerkers takken snoeiden, onderhoud pleegden, hun liederen floten.

Soms loop je over een minipaadje, soms over een groter pad dat geschikt is voor rolstoelen, soms over gras. Dan ineens ga je een bruggetje over of sta je plotseling voor de rivier. Het is prachtig, magisch, sprookjesachtig. Het lijkt alsof er elk moment een elfje voor je komt vliegen, alsof je achter die ene boom een kaboutertje ziet of een zomerfeetje. In de Rhoonse grienden voel, ruik, hoor, ervaar je de natuur op haar mooist. Wanneer ik hier ben, kan ik dicht bij mijn emoties komen.

Sprookjesbos van Knotwilgen

Wandelroutes Rhoonse grienden

Er is een stel wandelroutes uitgezet in de Rhoonse grienden, een korte van 3,7 kilometer en een wat langere van 10 kilometer. Ook kun je gewoon lekker ronddwalen, echt verdwalen doe je er niet. Fietsen mag hier niet. Rolstoelen zijn wel welkom.

Ik vind het echt heerlijk om hier met mijn kinderen te wandelen. Met kleine kinderen of met wat grotere tot aan die heerlijke pubers van ons, het kan allemaal.

De knotwilgenroute

Een duidelijke omschrijving van de wandelroutes door de Rhoonse grienden vind je op Toproutenetwerk.nl