Ik ben geboren in een analoge wereld. Kun je nagaan hoe oud ik ben. Mijn eerste kennismaking met de digitale wereld was de ‘Commodore 64’ die in de praktijk van mijn vader stond. Met name op mijn broer had dat ding een onweerstaanbare aantrekkingskracht. Hij programmeerde zijn eerste spelletjes en hij is later dan ook ‘iets met computers’ gaan doen.

Digitale wereld Commodore 64

De Nokia 3310

Mij kon het spelletje ‘Snoopy’ wel bekoren, waarbij je steeds moeilijkere hindernissen over moest. Nadeel was wel dat als je ‘af’ was, je eerst de hele game weer door moest. ‘Levels’ bestonden nog niet. Later kwamen de ‘handheld’ spelletjes met Donkey Kong en Mario erop, behoorlijk verslavend. In mijn studententijd hadden de meeste mensen al een mobiele telefoon. Ik heb zo lang mogelijk gewacht, maar op een gegeven moment kon ik er niet meer onderuit.

digitale wereld nokia 3310 en huidige smartphone

Mijn eerste telefoon was de Nokia 3310, een telefoon van zodanige kwaliteit dat je hem in frustratie tegen de muur kon gooien en nog ging het ding onverstoorbaar verder. Kom daar nog maar eens om, met die nuffige dunne smartphones van tegenwoordig, waarbij je het scherm al mag vervangen – á 130 euro! – na één keer kletteren.

Mijn kinderen hebben er geen weet van, de digitale woestenij waarin wij opgroeiden. Hoewel mijn zoon in zijn eerste jaren ook behoorlijk verstoken bleef van de digitale wereld. Hij heeft wel een vader die ‘iets met computers’ doet, dus daar kreeg hij natuurlijk ook wel wat van mee, maar wij hadden in die beginjaren nog geen smartphones of Ipads. In Suriname leefden we helemaal sober, ondanks de uitgebreide DVD-verzameling van mijn lief en de game-room die hij natuurlijk wel in ons eenvoudige houten huisje had ingericht.

Opgegroeid in de digitale wereld

Onze zoon heeft dit inmiddels wel ingehaald en is bijna net zo’n fervent gamer als zijn vader. Gelukkig houdt hij ook van ‘live’ gamen – hockey en voetbal -, zo komt hij ook nog wel eens buiten. Onze dochter is wel in een digitale wereld opgegroeid, zij heeft dan ook haar eigen Ipad en Apple pen.

Soms vraag ik me wel eens af waar het met deze generatie heen gaat. Ik zie jongens de hond uitlaten met hun blik op de smartphone, zelfs moeders achter de kinderwagen met hun blik op de smartphone. Deze baby’s groeien op zonder dat zij ooit de ogen van hun moeders hebben gezien, zij weten alleen welk merk en model telefoon zij heeft.

Opgegroeid in de digitale wereld

Zelf kan ik er eigenlijk weinig van zeggen, omdat ik ook te vaak op ‘dat ding’ zit. Pogingen om mijn smartphone gebruik te verminderen verzanden vaak al na een paar dagen. De enige regel die ik wel met succes toepas, is dat ik ‘het ding’ ’s avonds – soms om 21 uur al! – beneden aan de oplader leg, zodat ik hem niet in bed kan meenemen.

Toekomst is de virtuele wereld!?

Dat scheelt al een stuk, maar verder leef ik ook in de digitale wereld. Dit wordt natuurlijk alleen maar erger, met de opkomst van de virtuele wereld vinden wij in de toekomst dit gedoe waarschijnlijk hopeloos ouderwets. Zo maak ik nog wel boodschappenbriefjes op papier, lees ik het liefst ‘echte’ boeken en laat ik ook voor mijn kinderen nog weleens een briefje achter op het aanrecht. Poeh.

virtuele wereld of boodschappenbriefje

Uiteindelijk is het allemaal niet tegen te houden, de vooruitgang staat niet stil, en eerlijk is eerlijk, het geeft ook een hoop gemak en voordelen. Wij kijken samen met de kinderen Black Mirror, een Netflix-serie met steengoeie ‘What if’-verhalen, die griezelig dicht bij de nu al bestaande werkelijkheid komen. Zo geven we hun hopelijk nog wat perspectief en keuzemogelijkheden. Misschien kunnen zij in de toekomst wel kiezen tussen ‘echt’ doodgaan of virtueel doorleven tot in het einde der dagen. Ik geef het ze te doen. Ik kan niet eens kiezen welke profielfoto ik voor Facebook wil.

kiezen profielfoto