10 jaar moederschap in 10 terugblikken

Deze week werd mijn oudste zoon 10. En daarmee heb ik het jubileum van 10 jaar moederschap bereikt. Jaren die de vaak voelden alsof ze voorbij zijn gevlogen, maar ook periodes die voelden als tropenjaren! De highlights van jaar tot jaar in 10 hersenbrekers en geruststellingen:

Jaar 1: Ik spreek deze taal niet!

Het jaar waarin je je afvraagt of je überhaupt wel eens iets goed doet, want elke dag is een zoektocht. 'Wat betekent dit huiltje?' 'Wat zou dit ukkepukkie nou willen?' 'Aargh, de “Oei ik groei” tips werken bij ons niet!!!'. Troost je: iedereen zit met hetzelfde gevoel. Alles komt goed zodra je durft vertrouwen op je intuïtie en je je beseft dat je meestal vanuit je moederhart precies de goede besluiten neemt. Zelfs als die anders zijn dan het advies van het consultatiebureau. 😉

Jaar 2: Een kleine stap voor de mensheid, een enorme stap voor uw kleintje.

Enkele uitzonderingen daargelaten: dit jaar leert je baby lopen. En dus train jij lekker mee. Want jij rent dit jaar vrolijk achter je kersverse peuter aan. Zodat ‘ie niet de trap opklimt, in het water sukkelt, tegen de tafelrand aan knalt, de dure Chinese vaas bij oma omver kegelt.. Maar er is ook wisselgeld! Want hoewel je je afvraagt of je ooit nog eens rustig je koffie warm kunt opdrinken en een volledige zin kunt wisselen met je vriendin, is dit ook het jaar dat je kindje langzaamaan met je gaat praten. En dat leidt tot de meest vertederende en verrassende gesprekjes tussen jullie twee. Merk je hoe ook jij weer de meest normale dingen opnieuw ontdekt door de verwachtingsvolle blik van je kroost?

Jaar 3: De “ben ik een consequente ouder”-test

Je voelt ‘m al aankomen: je peuter is nu de tweede verjaardag gepasseerd en praat al een aardig woordje mee. En wat gebeurt er dan? Jawel, de kleine dame of heer ontdekt het woord 'NEE'. De gezellige gesprekken veranderen binnen de kortste keren in ware onderhandelingen. En wees gewaarschuwd: je kunt maar beter stevig in je schoenen staan, want deze kleine onderhandelaars geven niet zo snel op. Hou vooral in gedachte: dit jaar wordt je kindje ook zindelijk. Dus die kleine discussies die horen bij de peuterpubertijd voelen een stuk minder enerverend als je erachter aan denkt dat je straks lekker geen luiers meer hoeft te verschonen.

Jaar 4: Hé?! Het lijkt wel of ik weer tijd overhoud?

Je peuter is zindelijk, loopt als een kievit, eet als het meezit lekker met de pot mee, en maakt zich prima verstaanbaar. Warempel, er komt weer wat rust in de tent. Maar deze adempauze kent ook een gevaar. Want hoe lekker het ook is om even wat voor jezelf te gaan doen… De kansen om lekker een uurtje met je hartediefje op de grond te zitten puzzelen, samen prachtige moderne kunst schilderijen te maken of te genieten van een bezoekje aan de kinderboerderij zijn schaars. Binnen de kortste keren gaan speelafspraakjes voor en speel jij alleen nog tweede viool in de sociale agenda van je zoon of dochter. Geniet nu het kan!

Jaar 5: Je betreedt nu het universum genaamd “basisschool”

Haha, je dacht in de afgelopen vier jaar een goed werkende routine opgebouwd te hebben. Think again! Want de schooltijd is nu begonnen en jouw routine doet er niet meer toe. Aan jou de taak om je hele patroon weer aan te passen rondom de schoolschema’s. Okee, het is even wennen. Maar in dit jaar kun je gerust weer even je intuïtie aanzetten. Binnen de kortste keren ontdek je op het schoolplein enkele ouders die precies hetzelfde in de wedstrijd zitten als jij. En dan krijg je er, als het even meezit, een hele leuke sociale kring bij. En dat is behalve leuk ook erg handig als je merkt dat je in geval van nood elkaar uit de brand kunt helpen met elkaars kinderen even opvangen.

Jaar 6: Wat is onze maatschappij prestatiegericht!

Groep 2, kleutertijd. Lekker spelen en ontdekken zou fijn zijn. Maar dit jaar krijgen veel ouders te maken met de “norm”: het niet-bestaande gemiddelde Nederlandse kind, waar we alle kleuters aan afmeten. Te druk? ADHD. Te dromerig? Concentratiestoornis. Hoge scores op de cito-toetsjes? Hoogbegaafd! Ik wou dat ik hier een zinvolle korte tip of het desnoods met een grappige anekdote af kon wimpelen. Helaas, hier ben ik ook nog niet over uit. Zoveel kinderen, zoveel verschillende profielen. Ik wou alleen dat we met wat minder etiketjes de ouderavonden door konden komen. Zonder kritiek op de leerkrachten overigens, die juist hun uiterste best doen om ieder kind ook met mensenogen te bekijken. Want dit jaar heb ik ook ontzettend respect voor juffen en meesters ontwikkeld. Mij is het stilhouden van dertig kleuters tegelijk nog nooit gelukt. En hen ‘en passant’ leren tellen al helemaal niet.

Jaar 7: Hé mam, dat is helemaal niet wat daar staat!

We zijn weer een jaartje verder en de kleine dondersteentjes kunnen ondertussen lezen. Geef toe, ook jij hebt wel eens een leugentje om bestwil verteld tegen je kindje. Zolang ze niet konden lezen, had je alle gelegenheid om snel je eigen draai te geven aan de tekst op bordje langs de weg of in de winkel. 'Nee hoor schat, we moeten nu echt naar huis. Op dit bord staat dat de diertjes om vier uur gaan slapen en de kinderboerderij nu dicht gaat.' Jammer. Dat lukt voortaan niet meer! Er is ook een upside: als je dit jaar op vakantie gaat, is de kans groot dat je kleine ster al flink wat zwemlessen achter de rug heeft en misschien zelfs al een diploma op zak heeft. En dat betekent voor jou dat jij na jaren weer eens een half uurtje op een ligbed kunt liggen, zonder angst dat verdrinking op de loer ligt. En dat je dus zelf ook weer boekjes kunt lezen. Relaxed!

Jaar 8: Zaterdagochtend uitslapen wordt zaterdagochtend langs het sportveld.

Veel kinderen starten op deze leeftijd met een (team-)sport. Heerlijk sportief bezig zijn, dat willen we allemaal voor onze kinderen. Goed voor hun motoriek én sociale vaardigheden. Hou dat vooral in gedachten als je zaterdags voor dag en dauw je bed uit moet en met ongekamde haren en achter een grote zonnebril naar de sportvelden rijdt. En vraag je je toch af waarom je jezelf dit aandoet? Is het nou wel nodig al dat sporten? Jazeker! Want ze komen ook lekker moe weer terug, en moeten daarna minstens een uurtje in alle rust bijkomen voordat hun energiebommetjes in huis weer losbarsten. Kun jij mooi even met koffie de krant lezen. Of facebooken. 😉

Jaar 9: Huiswerk, spreekbeurten en je tweede geweten.

Zit je er klaar voor? Houd Wikipedia of je bieb-pas maar bij de hand, want dit jaar ga je meeklussen aan werkstukken, spreekbeurten en huiswerkopdrachten. Erg confronterend om te merken dat je niet alle schoolkennis meer paraat hebt… Maar geluk bij een ongeluk. Want alles wat jij even niet meer zo goed weet, wordt door jouw rechtsschapen zoon of dochter keurig gememoreerd. 'Mam, je mag hier maar 50 rijden!', 'Mam, zo gaat de tekst van dat liedje helemaal niet!', 'Ma-ham! Jij moet ook je bord leeg-eten.' Heel handig, zo’n tweede geweten, pffff.

Jaar 10: Op weg naar meer zelfstandigheid

Ontkennen heeft geen zin meer. Je kind kan al heel veel zelf. Gaat zelf op pad naar vriendjes, of zelfs al een boodschap halen. Belt zelf op om afspraakjes te regelen en komt keurig op de afgesproken tijd weer thuis. Wacht eens even… Het lijkt wel of ze je steeds minder nodig hebben! Tja, hoe klein ze ook nog zijn: de tiende verjaardag is in aantocht. En kleine mensjes worden groter. Nee, nee, nog niet denken aan de komende tien jaar. Dan zijn ze misschien zelfs al het huis uit. Maar dan kun je, ondanks dat je steeds minder mag moederen, wel terugkijken op jaren dat je je stinkende best hebt gedaan en ze alles mee hebt gegeven wat je te bieden had. En dan weet je dat ze je altijd weer weten te vinden als ze je toch nog even nodig hebben. En dat nodig hebben, dát blijft een leven lang. Want ik zou in mijn tien jaar moederschap ook al lang door de mand gevallen zijn als ik niet op de raad en daad van mijn eigen moedertje had kunnen rekenen. Daarom: dikke zoen voor onze moeders (en speciaal de mijne). X Meer Mamacolumns van Heidi: Het leven van een jongensmoeder Hoe je wél antwoord krijgt op de vraag 'hoe was je dag?' Als het argument 'vierkante oogjes' niet meer werkt