Shoppen met mijn kind

Ik mocht laatst mee shoppen met mijn kind. Eén van de voordelen van kinderen hebben is dat je ‘bij’ blijft. Mijn zoon van vijftien en dochter van twaalf laten mij de nieuwste nummers van hun favoriete artiesten horen. Ik hoor ze met hun vrienden en vriendinnen praten over populaire YouTubers, Games en memes en ik zie wat de pubers van nu dragen. Ze dragen vooral wat wij vroeger ook droegen, kan ik je vertellen. Zo heeft mijn dochter een gloednieuw paar Allstars, die er exact zo uitzien als de Allstars die iedereen droeg in de jaren ’80.

‘Ik vind het een vibe’

Laatst ben ik met mijn dochter gaan shoppen. We gingen naar winkels waar tieners komen, vooral de grotere ketens. Zo kon ik meegenieten niet alleen van mijn eigen dochter, maar ook van tienerdochters en -zonen van anderen. Ik zag veel meiden en jongens met leeftijdsgenoten, maar ook met moeders en een enkele vader. Ik ving tijdens het wachten op mijn dochter (ze paste die dag wel twintig verschillende spijkerbroeken) herkenbare gesprekjes op.

Vader tegen dochter: ‘Ik vind dit leuk, wat je nu aanhebt.’ Dochter: ‘Ik vind het super overdreven. Ik ben 11, geen 15!’ Skatergirl tegen andere skatergirl: ‘Hij past zeg maar niet, maar ik vind het een ‘vibe’. Vind jij het een ‘vibe’?’ ‘Ja, ik vind het wel een ‘vibe’.’ Ik vond het ook een ‘vibe’, maar dan net Avril Lavigne uit de jaren ’90. Maar dat heb ik maar niet gezegd.

Shoppen met mijn kind: do it yourself

In de grotere winkelketens word je niet meer geholpen. Personeel is schaars. Je mag zelf je kleding terughangen én afrekenen. Het weinige personeel dat er rondloopt, spreekt Engels. Wat een verschil met de winkels in mijn dorp, waar je door meerdere dames, volledig gekapt en strak in de make-up, wordt gevolgd met argusogen.

Eén keer liep ik zo’n winkel binnen in mijn oude kloffie, met vettige ongewassen haren en afgetrapte schoenen aan. Ik werd nog net niet weggestuurd, maar ik voelde me net Julia Roberts in Pretty Woman, die in haar prostitueepakje op Rodeo Drive in Beverly Hills gaat winkelen. “Wees blij dat er nog iemand komt winkelen”, dacht ik toen wel.

Shoppen in een middelgroot dorp sterft ook uit helaas!

De winkelstraten in ons middelgrote dorp zien er steeds meer uit als gatenkaas en de lege winkelpanden worden in rap tempo omgevormd naar horeca of appartementen. Shoppen is een uitstervende hobby. Zelf doe ik er ook aan mee, moet ik bekennen. Zo zijn de Allstars van mijn dochter online besteld. Dan kun je direct een doos vol schoenen bestellen, in verschillende maten, en de leukste uitzoeken. Ideaal, maar vertel het maar niet verder.

Zij dragen dus kleding uit mijn jeugd, de tieners van nu, maar zelf kan ik die kleding inmiddels niet meer aan. Een 48-jarige moeder met Allstars is nou eenmaal geen gezicht. Ik weet nog goed het moment -ik was net 30 geworden- dat ik voor het eerst dacht: ‘Dit kan ik echt niet meer dragen’. Het was een T-shirt met een gezellige opdruk, een schattig hondje of Mickey Mouse misschien wel, – maar het was té jeugdig. Behoorlijk confronterend. Inmiddels kom ik zelfs weleens in de ‘oude tutten winkels’ waar mijn woonplaats in grossiert. Maar niet te vaak. En ik trek altijd nette schoenen aan.