Het is al een paar jaar ploeteren hier in huis: ieder stukje groente wordt uit de pasta gevist en bij elk nieuw gerecht - lees: alles wat geen pasta is - wordt de neus opgetrokken. 'Dat lust ik niet.' De Peuter, die inmiddels Kleuter is geworden, is een nogal kieskeurige eter. En dat terwijl we zo goed zijn begonnen met de Rapleymethode en hem op die manier alle soorten groenten hebben aangeboden. Die hij als baby ook állemaal naar binnen werkte. Dan moest het goedkomen, dacht ik. En nu hebben we een moeilijk etende peuter. Hebben we het dan verkeerd gedaan? Moet ik toch strenger zijn? Of komt het eten later wel weer goed?
Een moeilijk etende peuter.
Af en toe voel ik me een slechte moeder als ik merk hoe weinig groente erin gaat bij mijn zoon. Helemaal als ik in gezelschap ben van ouders met een kind dat álles eet. Daar kan ik best jaloers op zijn, moet ik toegeven. En het is niet zo dat we niet alles hebben geprobeerd: van creatief presenteren tot 'dan mag je daarna een toetje' waarbij dat laatste toch echt niet tot mijn opvoedprincipes hoorde. Maar je moet wat. Het werd op een gegeven moment zo erg dat ik op zag tegen het avondeten. Wat me uiteindelijk hielp was: loslaten en erop vertrouwen dat het ooit goed komt. Daarom ben ik superblij met de bevestiging hiervan in het artikel 'Ga een peuter die geen peentjes lust vooral niet pushen' dat gisteren verscheen in Trouw.
Denk twee keer na voordat je een peuter dwingt
In het artikel van Trouw gaat het over een onderzoek van de universiteit van Michigan naar het eetgedrag van peuters in de leeftijd van van 1 jaar en 9 maanden tot 2 jaar en 9 maanden. Uit dit onderzoek blijkt dat druk uitoefenen op moeilijke eters geen invloed heeft op gedrag of gewicht van peuters. Streng toezicht hielp niet om een kind gevarieerder en gezonder te laten eten. En een kind dat altijd zijn bord moet leegeten zorgde ook niet voor 'overeten'. Het zorgt eerder voor spanning aan tafel en het kan de relatie tussen ouder en kind schaden. #39; Denk twee keer na voordat je een peuter dwingt', schrijft hoofdonderzoeker Julie Lumeng. Ze is arts in een kinderziekenhuis en directeur van het centrum voor groei en ontwikkeling van de universiteit in het Amerikaanse Michigan.
Kieskeurig kind blijft kieskeurig
Lumeng vindt het ook vreemd dat het van volwassenen wel wordt geaccepteerd als ze iets niet lusten, en van peuters niet. Goed punt. Waarom accepteren we een 'dat lust ik niet?' niet van onze kids? Waarom geloven we niet dat ze het écht niet lekker vinden? Ik eet zelf ook niets dat ik echt niet lust. Daarbij denk ik dat het niet voor niets is dat zó veel ouders moeite hebben met hun peuters groente te laten eten. Misschien hoort het wel gewoon bij deze levensfase. Dit bevestigt Lumeng: Een kieskeurig kind blijft gewoon kieskeurig, of de ouder er nu bovenop zit of niet. 'Moeilijk doen met eten is geen serieuze afwijking waar ouders veel energie in moeten steken. Ga niet proberen gedrag te veranderen dat nu eenmaal bij je kind hoort.' De angst dat een kind niet genoeg voedingsstoffen binnenkrijgt, is ongegrond, benadrukt ze.
Laat eten geen machtsmiddel worden
Kindereetcoach Diana van Dijken zegt in het Trouw-artikel dat het onderzoek een opsteker kan zijn voor bezorgde ouders. In haar praktijk krijgt ze regelmatig wanhopige ouders. Sommigen knijpen zelfs de neus dicht van hun kind om maar genoeg groente naar binnen te krijgen. Dwang helpt niet, evenmin als een goede eter belonen met een toetje. Aha, die kunnen we dus ook van ons lijstje schrappen. 'Eten kan een machtsmiddel worden, zowel van ouder naar kind als andersom, en daar wil je niet naartoe. Houd het liever gezellig aan tafel.'
Conclusie: niet pushen dus!
Het goede voorbeeld
Oké, dat is duidelijk. Ik wil absoluut niet dat mijn kind een negatieve associatie krijgt met eten. Maar, mijn persoonlijke mening, ik vind wel dat je het goede voorbeeld moet geven als ouder. Zo gevarieerd en gezond mogelijk, met hier en daar wat friet, ijs, snoep, chips en pannenkoeken. Of ik 'chocola' ook nog wilde toevoegen, zei mijn kleuter. En ook: steeds blijven aanbieden die groente en dat fruit. En altijd even proeven.
Ooit zal de smaak van je kind weer veranderen en gaat hij of zij wat gevarieerder eten. Denk maar aan jezelf vroeger: lustte jij als kind vroeger alles? Lust je nu alles? Lust je nu andere dingen dan vroeger en andersom? Je hoeft mij geen potje babyvoeding meer te geven, waar ik als baby van smulde. En waar ik vroeger kokhalsde van rijst en champignons, geniet ik nu van een Indische rijsttafel en van een pasta funghi. En dat laatste, daar maak ik mijn peuter gelukkig óók blij mee.
Lees hier het artikel Ga een peuter die geen peentjes lust niet pushen
