Moeilijke keuze - De weg naar adoptie #20 - Meer Voor Mama’s

Ons nieuwe huis is ontzettend fijn. Een rustige plek, ideaal om een gezin te vormen. Wacht eens even, wat zeg ik nu? Dat is de wens, maar in realiteit is het anders. Inmiddels in COVID-19 verschenen en dat heeft – zoals iedereen ervaren heeft – overal invloed op. Ook op adoptie.

Adoptie ligt stil door corona

De grenzen gaan dicht. Dat betekent letterlijk dat er geen beweging is in adoptieland. Zeker niet met de grenzen in Afrika. Alles ligt stil en is bevroren, tot nader orde. Ons adoptiebureau deelt per mail mede dat ze verwachten dat er komende tijd geen matchingsronde meer zal komen in verband met COVID-19. Ons vermoeden wordt bevestigd. Alles zit op slot.

Opeens volgt er weer een mail van ons adoptiebureau: er is meer duidelijkheid over hoe ze verder gaan. We zouden het bijna vergeten, maar het adoptiebureau gaat stoppen over een paar maanden. Gelukkig wordt
adoptie voor dit land voortgezet via een ander adoptiebureau, dat is al een hele opluchting.

Willen we nog steeds gaan voor adoptie?

Na een kennismaking – via beeldbellen – met het nieuwe adoptiebureau, kunnen we niet anders dan concluderen dat het een fijne club mensen is. Maar een adoptiebureau met eigen regels en manier van werken. Willen we dit eigenlijk wel? Op het moment dat we een adoptiebureau konden kiezen, hebben we bewust gekozen voor een kantoor. Hun manier van werken sprak ons aan. Nu komen er nieuwe regels en verwachtingen. We gaan in overleg, want dit heeft nogal een impact op onze toekomst.

Mijn man en ik gaan nogmaals onze kinderwens onderzoeken. Hoe groot is ons hart op dit gebied? Willen we na al deze jaren nog steeds een gezin vormen middels adoptie?

Het wordt al snel duidelijk dat onze kinderwens alleen maar gegroeid is. Net zoals ik in mijn vorige blog schreef, weten we dat we graag een gezin willen vormen. Zelfs met een nieuw huis en grote tuin als afleiding, blijft deze wens actief. Overal komt het doorheen, bij alle kleine dingen die we in huis opknappen en inrichten speelt de kinderwens een rol.

Onzekere factoren

Maar nu de nieuwe regels: hoe ver willen we gaan? Hoelang gaan COVID-19 een rol spelen? Hoe wordt daar in Afrika mee omgegaan? Daarnaast worden we ook ouder en speelt de leeftijd (van de oudste partner) een rol. Dat is geen enorme ramp, maar het verkleint wel onze kansen als COVID-19 nog lang aanhoudt.

Er gaat heel wat tijd overheen voordat we de laatste vragen kunnen beantwoorden en een keuze kunnen maken. Hoelang willen we nog in onzekerheid leven? Ons leven vaak ‘on hold’ zetten omdat er een nieuwe matchingsronde aan kan komen? We zijn moe. Moe van het wachten, moe van de pijn en het verdriet, moe van de hoop en teleurstelling. Ons hoofd en hart komen niet op éé lijn wat een keuze betreft.

De allermoeilijkste knoop doorhakken…

Nadat we telefonisch contact gehad hebben met ons adoptiebureau en onze gevoelens hebben gedeeld, wordt duidelijk dat de kans op een match in corona-tijdperk nihil is. Ook is er geen zicht op wat de mogelijke impact in Afrika zal zijn van dit virus.

We gaan een moeilijk weekend tegemoet: het weekend waarin we de knoop doorhakken. Nadat we alles goed hebben doorgesproken, besluiten we pas de dag erna er weer over te praten. Ik ben nog even gaan wandelen om zelf alles op een rij te zetten. Doorgaan zou fijn zijn, maar ook weer heel onzeker. In het bijzonder omdat er corona is en er een nieuw adoptiebureau komt. Stoppen gaat heel moeilijk zijn, maar geeft wel rust en duidelijkheid.

We gaan stoppen

Manlief en ik hakken de knoop door: na bijna 9 jaar gaan we stoppen met onze kinderwens. We besluiten te stoppen samen met ons adoptiebureau. Met pijn in ons hart informeren we ons adoptiebureau. Ze begrijpen het heel goed. Wel druk ik ze op het hart dat als er voor hun stopdatum iets veranderd rondom corona of een matchingsronde, we dit willen weten. Manlief stemt hier volledig mee in.

De dagen erna voelen als rouw. Pijn en verdriet komt los. Niet alleen bij ons, maar ook onze naaste familie en vrienden vinden het moeilijk. Het was ons zo gegund hoorden we vaak. We realiseren ons dat het huis voor ons 2 blijft, de grote tuin niet vol speelgoed komt en de schommel leeg blijft.

De dagen na deze heftige beslissing kan ik een huilend kindje even niet goed hebben. Wel heb ik heel veel behoefte aan knuffels. We besluiten – ondanks onze eerdere voorzichtigheid rondom corona – te knuffelen met ons nichtje. Wat ontzettend fijn. Het voelt alsof niet alleen ik, maar ook mijn nichtje hier behoefte aan had. Hier laad ik een beetje van op. Ik weet dat ik daar de komende tijd nog veel meer van nodig zal hebben.

Noot van de redactie: Niet lang daarna kreeg het verhaal van Cat en haar man een heel andere wending. Lees haar volgende blog 'En dan gaat de telefoon'