Als ik mijn peuter ophaal van de peuterspeelzaal vraag ik aan hem: zullen we voor de lunch bananenpannenkoekjes eten? Zoals verwacht wordt dat onthaald met een ‘jaaaa, lekker!’. Alleen het ‘Gaan we dan buiten eten?’ zag ik niet helemaal aankomen. Ik lach het een beetje weg want het is 25 januari, hartje winter. Hij heeft dit onthouden van een van de vorige keren dat ik bananenpannenkoekjes bakte en toen we ze buiten in de zon gingen opeten. Het was op een warme lentedag en dat was heel gezellig. Kennelijk heeft dat ook bij hem een fijne herinnering achtergelaten.
Maar ik vind het nu dus te koud en ik heb er weinig zin in dus ik zeg: ‘nee, we eten gewoon binnen’. En daarmee verwacht ik dat het klaar is.
