Waar ik vroeger op vakantie heerlijk uren bakte op het strand en al mijn slaap inhaalde van het afgelopen jaar, zat ik nu in de branding naar mijn zoontje te kijken die heerlijk het strandzand aan het oppeuzelen was. Vakantie is zo heerlijk. Maar de eerste vakantie met je eerste kindje is wel even schakelen. Een beetje maar…
Persoonlijk
Ik vind vakantie leuk. Heerlijk genieten, bij voorkeur op een zonnige locatie, lekker eten. Al die dingen. En ook de voorpret: waar gaan we dit jaar heen, wat zijn leuke plaatsjes, wat is er te zien en te doen in de omgeving?
Er is alleen één terugkerend iets waar ik in de loop der jaren een steeds grotere hekel aan heb gekregen: een geschikte accommodatie vinden. Op vakantie gaan is heerlijk, maar van een accommodatie zoeken krijg ik altijd stress.
’12 mei, de dag van de verpleegkundige’, lees ik in mijn Twitter-tijdlijn. Ik zoek het even op, en ja hoor: ieder jaar op 12 mei, de verjaardag van Florence Nightingale, vieren verpleegkundigen en verzorgenden wereldwijd de Dag van de Verpleging. Wist ik niet, maar heel terecht dat deze beroepsgroep hun eigen dag heeft. Ik denk terug aan mijn kraamtijd, waarin we meer tijd in het ziekenhuis spendeerden met onze zoon dan we van tevoren hadden bedacht. Die tijd in het ziekenhuis was heel naar (een ziek kind is altijd naar), maar ik kijk er inmiddels met veel liefde op terug. Dat is mede dankzij de verpleegkundigen in het ziekenhuis.
Misschien heeft iemand het wel aan me gevraagd in mijn kraamtijd, ik kan het me niet herinneren. Maar ik zal ongeacht schaapachtig hebben gelachen bij de vraag ‘Zit je lekker op je roze wolk?’. Hoe hard ik namelijk ook mijn best deed om me zo’n zachte fluffy pastelroze wolk voor te stellen: het lukte niet. De mijne was namelijk matgrijs. Met de nadruk op mat. Een soort dikke grijze deken van mist waar af en toe een zonnestraaltje doorheen piepte. Dat zonnestraaltje was mijn zoon.