Ik snap iets niet zo goed. Ik snap de noodzaak niet zo goed van vrouwen om elkaar af te moeten troeven, te veroordelen, de maat te nemen, of noem het zoals je wilt. Zeker als het om moederschap gaat lijken sommige vrouwen het heel moeilijk te vinden om te accepteren dat niet iedereen het op dezelfde manier doet. Nu maak ik dat in mijn eigen omgeving weinig mee, maar online zie ik het des te meer: felle discussies, nare opmerkingen en oordelen over een ander. Op ons platform Meer Voor Mama's vond ik het tot nu toe meevallen, maar afgelopen week viel mijn mond open van verbazing. We deelden in de laatste week van december een aantal van onze best gelezen blogs van het afgelopen jaar op Facebook. Zo ook het blog met het bevallingsverhaal van Kim, die een nare bevalling had en op den duur uit wanhoop smeekte om pijnbestrijding.

Pieperds

Een aantal reacties onder de Facebookpost van dat blog kwam van vrouwen die een soortgelijke ervaring hadden en blij waren dat ze met pijnbestrijding konden bevallen. Maar er waren ook reacties van vrouwen die het supertof van zichzelf vonden dat ze zonder pijnbestrijding zijn bevallen want 'wij vrouwen kunnen dat'. En zelfs iemand die vrouwen die een ruggenprik hebben gehad 'pieperds' noemden. Hou. Hier. Mee. Op. Iemand deelt oprecht iets fysiek en mentaal pijnlijks (sowieso is een bevalling is iets heel persoonlijks en kwetsbaars), daar heb ik superveel respect voor en ben ook heel dankbaar dat er vrouwen zijn die hun verhaal willen delen op MeerVoorMamas.nl. Ik snap dan ook echt niet wat er in je omgaat om jezelf dan even te moeten laten horen omdat jij het 'lekker wel zonder pijnbestrijding kon'. Echt heel fijn dat je geen pijnbestrijding nodig hebt gehad, maar jouw ervaring is niet die van een ander. Misschien denk je bij het typen niet heel erg na over de gevolgen als jij je hart hebt gelucht en op enter drukt. Vergeet je dat er achter het verhaal écht een persoon zit die jouw reactie leest. Dat er meer vrouwen meelezen die zich herkennen in het verhaal van de blogger. En – surprise – die personen hebben een eigen ervaring die heel pijnlijk is geweest en misschien zelfs wel traumatisch. Bedenk je voortaan voordat je zoiets typt eerst even of je iemand écht op die manier wil benaderen en rot wil laten voelen omdat ze in jouw ogen een ‘pieperd’ is.

Zip it

Eigenlijk vind ik niet dat ik het moet uitleggen, maar toch: pijnbestrijding wordt niet zomaar gegeven. Wist ik aanvankelijk ook niet, ik dacht dat je maar een kik hoefde te geven en hup, ruggenprik. Nope. Op de informatie-avond over bevallen in het ziekenhuis werd met nadruk gezegd je vooral niet te snel hoeft te rekenen op pijnbestrijding. Artsen zijn juist helemaal niet zo happig op pijnbestrijding en helemaal niet op een ruggenprik. Pas in het uiterste geval wordt dat een optie. Dus a. het is niet zo dat een bevallende vrouw bij het minste of geringste pijntje al pijnbestrijding krijgt, maar vooral b. het is niet jouw lichaam en niet jouw bevalling geweest, dus zip it. Wees blij voor jezelf, maar oordeel niet. Of houd het in ieder geval voor je. Je hóeft niets te zeggen.

Nog meer issues

Ach, het gaat me niet eens over die pijnbestrijding. Het lijkt een algeheel internetfenomeen te zijn. Ergens niet mee eens, ergens een mening over? Gooi het er maar uit en vergeet tact. Niet lang nadat ik de berichtjes op onze Facebookpagina las, kwam ik langs de Instagramstories van een moeder die ik volg en zwanger is van haar tweede kindje. Ze deelde dat ze in haar direct messages reacties krijgt over van alles: dat ze geen koffie mag drinken, of ze wel weet dat ze geen alcohol mag, dat álle sushi slecht is voor de baby, dat ze niet mag fietsen tijdens haar zwangerschap (really?) en of ze wel weet dat vliegen echt heel slecht is? Zucht. En wat dacht je van alle opgedrongen meningen en zogenaamd goedbedoelde 'adviezen' online (en vast ook offline) over borstvoeding, flesvoeding, samen slapen of niet, wat je je kind te eten geeft, wel of niet werken, en ik kan nog wel even doorgaan. Hou. Hier. Mee. Op.

Elkaar versterken

Je weet en ziet maar een fractie van iemands leven op internet. En zelfs als je iemand persoonlijk kent, weet je nog niet alles over haar beweegredenen. Als iemand het anders doet of ervaart dan jij, betekent het niet dat dat minder goed is dan jouw manier. En het betekent al helemaal niet dat je jouw mening, ongevraagde advies of oordeel maar uit je vingers moet laten komen en op 'enter' hoeft te drukken. Je bereikt er niets anders mee dan een naar gevoel bij de ander, dat kan volgens mij echt niet je bedoeling zijn. Hoop ik. Laten we – vrouwen onderling – afspreken dat we iets meer moeite doen om elkaar te begrijpen in plaats van direct een oordeel te vellen en deze ook te ventileren. Als je het niet begrijpt, probeer dan te accepteren dat iemand het niet doet zoals jij. Of ga het gesprek aan, zonder oordeel. En als je daar allemaal geen zin in hebt, houd je mening dan gewoon voor je. Niemand is helemaal zonder oordeel (ik ben ook echt geen heilig boontje, laat me dat voorop stellen), maar je hebt de keuze om er iets mee te doen. Soms is dat gewoon zwijgen. Met heel veel woorden wilde ik eigenlijk dit zeggen: Ik denk dat we veel meer kunnen bereiken samen door verbinding met elkaar dan door elkaar op deze manier de maat te nemen. Het leven en het moederschap is al lastig genoeg zonder alle oordelen van anderen. Als we elkaar in plaats van veroordelen nou opbeuren en versterken, dat geeft toch een veel fijner gevoel?